Δέκα περίπου χρόνια πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το Βασιλικό Πολεμικό Ναυτικό της Μεγάλης Βρετανίας ξεκίνησε την ανάπτυξη μίας τορπίλης που είναι γνωστή μέχρι σήμερα ως βρετανική τορπίλη 21 ιντσών. Το μέγεθος περιγράφει τη διάμετρο της τορπίλης, 21 ίντσες (53.3 εκατοστά). Η έκδοση που θα δούμε εδώ είναι η Mark IX που ξεκίνησε να χρησιμοποιείται το 1930 και συνέχισε να χρησιμοποιείται έως και τα τέλη του 1939.

Ως έμπνευση για αυτό το άρθρο μας ήταν μία επίσκεψη μας στο Λονδίνο της Μεγάλης Βρετανίας. Εκεί μπορεί να βρει κανείς το πολεμικό καταδρομικό πλοίο «HMS Belfast (C35)» το οποίο σήμερα λειτουργεί ως μουσείο πολεμικού ναυτικού. Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον μουσείο που δείχνει πολύ ωραία το τρόπο ζωής των ναυτών αυτού του πλοίου αλλά και την ιστορία του. Ένα από τα εκθέματα που μπορείτε να βρείτε εκεί είναι και μία τορπίλη 21 ιντσών Mark IX. Βλέπετε μία σχετική φωτογραφία παρακάτω.

To «HMS Belfast (C35)» διέθετε έξι τορπιλοσωλήνες για αυτές τις τορπίλες, για την ακρίβεια είχε δύο ζεύγη των τριών τορπιλοσωλήνων. Βλέπετε μία φωτογραφία του συγκεκριμένου πλοίου του βασιλικού πολεμικού ναυτικού της Μεγάλης Βρετανίας στη συνέχεια.

Ο σχεδιασμός της ξεκίνησε το 1928 και ολοκληρώθηκε δύο έτη αργότερα, το 1930. Η τορπίλη 21″ Mark IX είχε σχεδιαστεί για τα πλοία κλάσης «Leander» και αντικαταστάθηκε το 1937 από την επόμενη γενιά. Παραθέτουμε κάποια βασικά τεχνικά χαρακτηριστικά της στη συνέχεια.

Παραπάνω βλέπετε το σημείο στο οποίο εβρίσκεται ο κινητήρας της τορπίλης. Όπως βλέπετε τα πτερύγια της είναι σταθερά, ενώ σε αυτή τη φωτογραφία έχει τοποθετηθεί και μία ασφάλεια (κόκκινο χρώμα) ώστε να μη περιστρέφονται οι προπέλες. Σε αυτό το σημείο βρίσκεται ο βρετανικός κινητήρας κύκλου καύσης Brotherhood, γνωστός και ως BC, που χρησιμοποιεί. Είναι ένας κινητήρας που θυμίζει ένα συμβατικό πετρελαιοκινητήρα εκ πρώτης όψεως. Ωστόσο, έχει διαφορά στη λειτουργία καύσης. Συγκεκριμένα, συμπιεσμένος αέρας (στα 59 kg/cm²) θερμαίνονταν στους 1000°C χρησιμοποιώντας ένα είδος καυσίμου κηροζίνης. Αυτό το συμπιεσμένο μείγμα αέρος/καυσίμου έμπαινε έπειτα στους θαλάμους καύσης μέσω βαλβίδων εισαγωγής και λόγω της πίεσης των εμβόλων αναφλέγονταν οδηγώντας σε πολύ ισχυρή ροπή με λιγότερα καύσιμα.

Για μέγιστη εμβέλεια, ο κινητήρας δίνει κίνηση μέγιστης ισχύος (36 κόμβων) για τα πρώτα 9.6 χιλιόμετρα, και μετά μειώνεται στους 30 κόμβους μέχρι να φτάσει τη μέγιστη εμβέλεια του (12.4 χιλιόμετρα). Παρότι η εμβέλεια του για την εποχή του ήταν πολύ καλή, η ταχύτητα του ήταν σχετικά χαμηλή και αυτό ήτο και το βασικό του μειονέκτημα. Όσον αφορά την εκτόξευση του γίνονταν με τορπιλοσωλήνες πεπιεσμένου αέρα. Με απλά λόγια, η τορπίλη τοποθετούνταν στο τορπιλοσωλήνα, σφραγίζονταν εντός του, και με μία απότομη ροή συμπιεσμένου αέρα η τορπίλη εκτοξεύονταν στη θάλασσα και ταυτοχρόνως ενεργοποιούνταν και ο κινητήρας BC που περιγράψαμε παραπάνω.

Παραμένοντας στο πίσω τμήμα της τορπίλης, έχουμε ένα ακόμα ενδιαφέρον σύστημα, το σύστημα ρύθμισης πλοήγησης της τορπίλης που βρίσκονταν κάτω από μία μεταλλική πλάκα την οποία ο χειριστής αφαιρούσε για να κάνει τις απαραίτητες ρυθμίσεις εάν κάτι τέτοιο απαιτούνταν.

Το επόμενο, και μεγαλύτερο, τμήμα της τορπίλης είναι το κεντρικό που περιείχε το συμπιεσμένο αέρα καθώς και το σύστημα υδροστατικού ελέγχου. Πριν από τη τοποθέτηση στο τορπιλοσωλήνα, ο χειριστής της ρύθμιζε αυτό το σύστημα το οποίο όριζε το σε τι βάθος θα κινούνταν η τορπίλη σε όλη της τη πορεία προς το στόχο. Αντίστοιχα με το προηγούμενο, το γρανάζι ρυθμίσεως του υδροστατικού συστήματος ήταν κάτω από ένα μεταλλικό κάλυμμα και παρακάτω το βλέπετε καλύτερα.

Τέλος, έχουμε τη κεφαλή της τορπίλης η οποία έφερε 340 κιλά από εκρηκτική ύλη ΤΝΤ (και τα νεώτερα μοντέλα 365 κιλά από εκρηκτική ύλη Torpex). Στη «μύτη» της κεφαλής βρίσκεται ο πυροδοτικός μηχανισμός της. Ήταν ένας πυροδοτικός μηχανισμός DCR (Duplex Coil Rod, Ράβδος Διπλού Πηνίου) που δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα μαγνητικό πηνίο το οποίο όταν δέχονταν κάποιο ισχυρό μαγνητικό πεδίο (δηλαδή το μέταλλο από τα ύφαλα του πλοίου-στόχου), έκλεινε το κύκλωμα του με μία ράβδο και ένα πηνίο που είχε οδηγώντας στη πυροδότηση του ΤΝΤ που περιείχε η κεφαλή. Με απλά λόγια, ένας πολύ απλός μαγνητικός πυροδοτικός μηχανισμός.

Και κάπως έτσι ολοκληρώσαμε και αυτή την εισαγωγή μας σε αυτό το σχετικά απλό, αλλά παρ’όλα αυτά αποτελεσματικό όπλο για την εποχή του, που δίνει μία καλή εικόνα μίας σχετικά απλής τορπίλης και του τρόπου λειτουργίας της.