Αυτή είναι μία τεχνική γρήγορης εξουδετέρωσης εχθρικών δυνάμεων σε ένοπλη μάχη με πυροβόλα όπλα που είναι ιδιαίτερα πρακτική σε μάχη κλειστών χώρων (γνωστή και ως CQB). Πολλοί τη γνωρίζουν απλώς ως «ρίχνουμε δύο στη ζώνη Α και μία στο κεφάλι» αλλά ελπίζουμε σε αυτό το άρθρο να την κάνουμε ακόμα πιο ξεκάθαρη.

Πριν από λίγο καιρό είχαμε δημοσιεύσει το άρθρο «Τεχνική Double Tap» που εξηγούσε πως γεννήθηκε η τεχνική αυτή αλλά και πως εκτελείται από το 1940 μέχρι και σήμερα. Για τη καλύτερη κατανόηση αυτού του άρθρου σας προτείνουμε να διαβάσετε πρώτα το προαναφερθέν άρθρο καθώς εδώ το θεωρούμε ήδη γνωστό στον αναγνώστη. Όπως και στη τεχνική double tap, έτσι και εδώ θα ξεκινήσουμε με την ιστορία που έχει αρκετό ενδιαφέρον. Η ιστορία της τεχνικής αυτής ξεκινάει είναι από τη περίοδο 1964-1974 όταν βρίσκονταν σε εξέλιξη ο πόλεμος της ανεξαρτησίας της Μοζαμβίκης που μέχρι τότε βρίσκονταν υπό Πορτογαλική κατοχή.

Στο πλευρό της Πορτογαλίας σε αυτό το πόλεμο βρίσκονταν και η Ροδεσία, η σημερινή Ζιμπάμπουε, και για όλες τις Αφρικανικές δυνάμεις ήταν πολύ συνηθισμένη πρακτική η στρατολόγηση μισθοφόρων εκείνη τη περίοδο. Ένας μισθοφόρος της Ροδεσίας ήταν και ο Μάικ Ρουσό, ο άνθρωπος που δημιούργησε αυτή τη τεχνική που γνωρίζουμε σήμερα σε όλο τον κόσμο. Ο Μάικ Ρουσό βρίσκονταν σε μία μάχη στο αεροδρόμιο Λοουρένσο Μάρκες, στη σημερινή πρωτεύουσα της Μοζαμβίκης, στο Μαπούτο. Σε κάποια στιγμή βρέθηκε, όπως έλεγε ο ίδιος, 10 βήματα μπροστά από έναν αντάρτη του Απελευθερωτικού Στρατού της Μοζαμβίκης, του FRELIMO, που κρατούσε ένα τυφέκιο τύπου Καλάσνικοφ.

Βασισμένος στη εκπαίδευση του ο Μάικ Ρουσό αντιλήφθηκε ότι σε τόσο κοντινή απόσταση δε μπορούσε να κάνει γρήγορη και σωστή χρήση του τυφεκίου οπότε έβγαλε γρήγορα το πιστόλι του και εκτέλεσε δύο γρήγορες βολές στο στέρνο του εχθρού με τη τεχνική double tap. Το όπλο που είχε ο Μάικ Ρουσό ήταν ένα βελγικό Browning Hi-Power στο διαμέτρημα των 9×19 χιλιοστών όπως αυτό που βλέπετε στη παρακάτω φωτογραφία.

Ωστόσο, οι δύο βολές στο στήθος δε σταμάτησαν τον αντάρτη που συνέχισε να κινείται απειλητικά προς τον Μάικ Ρουσό. Τότε, ο Μάικ Ρουσό στόχευσε στο κεφάλι του αντάρτη, πυροβόλησε πετυχαίνοντας τον χαμηλά στο λαιμό διαλύοντας τη σπονδυλική του στήλη και, εν τέλει, ακινητοποιώντας τον. Έπειτα από λίγους μήνες, ο Μάικ Ρουσό διηγήθηκε αυτή του την εμπειρία σε έναν φίλο τον, τον θρυλικό Αμερικανό Συνταγματάρχη Πεζοναυτών Τζεφ Κούπερ για τον οποίο είχαμε κάνει αναφορά και στο άρθρο μας «Επίγνωση Κατάστασης». Χωρίς τις τεχνικές που εισήγαγε στις Ένοπλες Δυνάμεις παγκοσμίως ο Συνταγματάρχης Τζεφ Κούπερ οι τακτικές ένοπλης μάχης δε θα είχαν καμία σχέση με ότι γνωρίζουμε σήμερα. Βλέπετε μία φωτογραφία του Συνταγματάρχη Πεζοναυτών Τζεφ Κούπερ στη συνέχεια.

Αμέσως ο Συνταγματάρχης Τζεφ Κούπερ αντιλήφθηκε την αξία αυτής της τεχνικής και άρχισε να τη διδάσκει από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 στη σχολή του ονομάζοντας τη τεχνική «Άσκηση Μοζαμβίκης». Η τεχνική ήταν αρκετά απλή, ήταν το double tap που όλοι μέχρι τότε γνώριζαν ακολουθούμενο από μία βολή στο κεφάλι. Μπορείτε να δείτε πως ακριβώς φαίνεται στη πράξη και από το επόμενο βίντεο.

Όπως έγραφε ο Συνταγματάρχης Τζεφ Κούπερ, οι δύο βολές στο στήθος μπορούν να καθυστερήσουν τον εχθρό αλλά όχι να τον σταματήσουν. Ακόμα και αν οι βολές είναι στη καρδιά ο επιτιθέμενος έχει τουλάχιστον μερικά δευτερόλεπτα διαθέσιμα για να αντιδράσει και αυτό γίνεται ακόμα χειρότερο σε καταστάσεις επιτιθέμενων υπό την επήρεια ουσιών. Από την άλλη, σε συνθήκες μάχης είναι σχεδόν αδύνατο για κάποιον να κάνει γρήγορα βολές στο κεφάλι που είναι σχετικά μικρός στόχος. Άρα, κάνει ότι θα έκανε πάντα, δηλαδή ένα double tap στο στήθος το οποίο τουλάχιστον θα καθυστερήσει τον εχθρό και έτσι ο αμυνόμενος θα έχει χρόνο για μία πιο εύστοχη βολή στο κεφάλι όπου έχει μεγαλύτερες πιθανότητες άμεσης ακινητοποίησης του εχθρού. Για πάνω από δέκα χρόνια μόνο όσοι παρακολουθούσαν ιδιωτικές εκπαιδεύσεις διδάσκονταν αυτή τη τεχνική καθώς δε χρησιμοποιούνταν επίσημα ούτε σε Σώματα Ασφαλείας ούτε σε Ένοπλες Δυνάμεις.

Αυτό άλλαξε το 1980 όταν δύο εκπαιδευτές των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας (SWAT) του Λος Άντζελες των ΗΠΑ παρακολούθησαν αυτή την εκπαίδευση από τον, απόστρατο τότε, Συνταγματάρχη Τζεφ Κούπερ στη σχολή του. Οι δύο αυτοί αστυνομικοί ήταν ο Τζων Χελμς και ο Λάρυ Μάτζετ. Βλέπετε παρακάτω μία πρόσφατη φωτογραφία του Λάρυ Μάτζετ, ενός από τους δύο αστυνομικούς που έκαναν τη τεχνική αυτή γνωστή στις κρατικές υπηρεσίες.

Οι δύο αυτοί αστυνομικοί κατάλαβαν αμέσως από τις προσωπικές τους εμπειρίες τα τεράστια πλεονεκτήματα αυτής της τεχνικής και ήθελαν να τη διδάξουν στους αστυνομικούς των SWAT του Λος Άντζελες. Ζήτησαν την άδεια από τον Συνταγματάρχη Τζεφ Κούπερ ο οποίος το δέχθηκε χωρίς καμία αντίρρηση αλλά παρατήρησαν ένα μικρό πρόβλημα. Η χρήση του ονόματος «Άσκηση Μοζαμβίκης» για μία τακτική ένοπλης μάχης από μία αστυνομική δύναμη ίσως να έφερνε αρνητικά σχόλια περί ρατσισμού παρότι δεν υπάρχει τίποτα το ρατσιστικό αν δούμε το πως προήλθε ιστορικά αυτό το όνομα. Για την αποφυγή αυτού του προβλήματος οι δύο αστυνομικοί μετονόμασαν τη τακτική σε «Άσκηση Αποτυχίας» με την έννοια ότι η κλασική μέθοδος double tap απέτυχε να εξουδετερώσει την απειλή.

Ασφαλώς, εφόσον η τεχνική μπήκε σε κρατική υπηρεσία και είχε πραγματική αξία ήταν θέμα χρόνου να εξαπλωθεί σε ολόκληρη την Αμερική και στη συνέχεια στο εξωτερικό. Σήμερα, η τεχνική βολής Μοζαμβίκης διδάσκεται σε επαγγελματίες στο χώρος της άμυνας και ασφάλειας σχεδόν σε όλο το κόσμο ενώ τη συναντάμε όλο και συχνότερα και σε εκπαιδεύσεις πολιτών για τακτικές ένοπλης αυτοάμυνας.