Ήρθε η ώρα να δούμε μία τεχνική για θέση ετοιμότητας πιστολιού που είχε σχεδιαστεί με ένα πολύ συγκεκριμένο σενάριο κατά νου, και προσωπικά τη θεωρούμε τόσο ιδιαίτερη περίπτωση που τη κάνει ακατάλληλη σχεδόν για οποιαδήποτε άλλη χρήση. Ο λόγος που τη περιγράφουμε εδώ είναι ώστε να τη γνωρίζουν οι αναγνώστες μας, αλλά δε θα τη προτείναμε σε κάποιον για επιχειρησιακή χρήση πέραν του σεναρίου για το οποίο εσχεδιάσθει αρχικώς.

Η τεχνική αυτή αναπτύχθηκε από τον κύριο Ουίλιαμ Πέτι, που τον βλέπετε στην ακόλουθη φωτογραφία, όσο εργάζονταν στο τομέα της εκπαίδευσης αντιτρομοκρατικών τακτικών ομάδων στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (την άποψη μας για αυτή τη χώρα μπορείτε να τη διαβάσετε στο άρθρο μας «Ταξίδια & Εμπειρίες: Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα»). Ο κύριος Ο. Πέτι ξεκίνησε τη καριέρα του ως αστυνομικός και διασώστης το 2003 στις ΗΠΑ με εμπειρία σε ομάδες SWAT, αλλά το 2011 μετανάστευσε στο Άμπου Ντάμπι των ΗΑΕ για να εργαστεί ως εκπαιδευτής αντιτρομοκρατικών μονάδων. Επέστρεψε στις ΗΠΑ το 2013 και συνεχίζει να εργάζεται έως και σήμερα σαν αστυνομικός ειδικών δυνάμεων και εκπαιδευτής φορητών όπλων.

Όταν εκπαίδευε αντιτρομοκρατικές ομάδες για επιδρομές σε αεροπλάνα παρατήρησε ότι αρκετοί εκπαιδευόμενοι από κούραση χαμήλωναν το όπλο τους μέσα στο στενό διάδρομο του αεροσκάφους οδηγώντας σε δύο καταστάσεις. Είτε σημάδευαν το μπροστινό τους, είτε το όπλο τους ήταν τόσο χαμηλά που οποιοδήποτε επιβάτης κάθονταν δεξιά και αριστερά θα μπορούσε να το πιάσει. Έτσι ανέπτυξε αυτή τη τεχνική που βλέπουμε εδώ.

Η τεχνική βασίζεται στο ότι μιλάμε για όπλο διαστάσεων πιστολιού, και έχουμε ένα χώρο αντίστοιχο του παραπάνω σεναρίου. Σκεφτείτε χώρους όπως τραίνα, αεροπλάνα, λεωφορεία, στενούς διαδρόμους, κτλ. Ο χειριστής σηκώνει το όπλο του και ακουμπάει τον αντίχειρα του στο κρόταφο του (ή στο κράνος εάν φέρει). Έτσι νοιώθει που είναι το όπλο και είναι πολύ απίθανο να ξεχαστεί και να αρχίσει να το χαμηλώνει όσο κουράζεται.

Καθώς εξέλισσε αυτή τη τεχνική, ο κύριος Ουίλιαμ Πέτι παρατήρησε ότι η τεχνική αυτή είναι επίσης χρήσιμη για κίνηση εντός οχημάτων διότι με αυτό το τρόπο το όπλο μας είναι πάντα στραμμένο προς τον ουρανό του οχήματος και δεν υπάρχει πιθανότητα να σημαδέψουμε κατά λάθος κάποιον άλλο επιβάτη, ότι κινήσεις και αν κάνουμε.

Προσωπικά τώρα, θεωρούμε επικίνδυνο να έχουμε το όπλο μας κολλημένο σε ένα τόσο ευαίσθητο μέρος του σώματος μας και δεν είναι μία φυσική στάση. Άρα προτιμούμε τις κλασικές στάσεις ετοιμότητος. Παρ’όλα αυτά, θεωρούμε ότι για το σενάριο που είχε να αντιμετωπίσει με ένα πολύ στενό διάδρομο και πιθανούς υπόπτους εκατοστά δίπλα μας, δεξιά και αριστερά, είναι μία χρήσιμη τεχνική. Αλλά αυτό είναι ένα εξαιρετικά συγκεκριμένο σενάριο και υπάρχουν και άλλες επιλογές. Σίγουρα είναι καλό να γνωρίζουμε όλες τις τεχνικές για να έχουμε περισσότερα εργαλεία στην εργαλειοθήκη των τακτικών μάχης μας, αλλά δε θα σας προτείναμε να αφιερώσετε πολύ χρόνο στη συγκεκριμένη εκτός και εάν το απαιτούν οι επιχειρησιακές σας ανάγκες.