Μετά από τη ταινία «The Hurt Locker» η σκηνοθέτης, κυρία Κάθριν Μπίγκελοου έκανε αυτή τη ταινία που ξεπέρασε κάθε προσδοκία κερδίζοντας αμέτρητα βραβεία αλλά και τα θετικά σχόλια όλων των θεατών. Η ταινία είναι ουσιαστικά η μεταφορά της επιχείρησης εξουδετέρωσης του Οσάμα Μπιν Λάντεν, η Επιχείρηση «Δόρυ του Ποσειδώνα» (Operation Neptune Spear) από τη πλευρά των ομάδων συλλογής πληροφοριών που συμμετείχαν.

Όπως διαβάζετε, ολόκληρος ο τίτλος της ταινίας είναι «Zero Dark Thirty: The Greatest Manhunt in History» (Χαράματα: Το Μεγαλύτερο Ανθρωποκυνηγητό της Ιστορίας). Το «zero dark thirty» παρότι αυτολεξεί μεταφράζεται ως «σκοτάδι δώδεκα και μισή» είναι μία αργκό φράση από τις Αμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις που περιγράφει κάποια άγνωστη χρονική στιγμή πριν το ξημέρωμα. Ας ξεκινήσουμε με τα σημαντικά, η ταινία είναι περισσότερο η αναπαράσταση όσων συνέβησαν μέσα από τα λόγια των ίδιων των υπαλλήλων των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων και της CIA (Central Intelligence Agency, Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών). Το σενάριο απλώς συμπλήρωνε τα κενά όπως έχει δηλώσει η δημιουργός του. Όλα όσα βλέπουμε είναι όσα τις είπαν τα άτομα που έλαβαν μέρος στην επιχείρηση χωρίς τίποτα περισσότερο. Η ιστορία ξεκινάει με τη γυναίκα υπάλληλο της CIA που εντόπισε τον Οσάμα Μπιν Λάντεν, τη γυναίκα που όλοι αποκαλούσαν Μάγια και που, στη πραγματικότητα, έγινε γνωστή έπειτα από μία ανακάλυψη της εφημερίδας Telegraph. Το πραγματικό της όνομα, όπως η ίδια το αποκάλυψε μετά την αποστρατεία της είναι Νάντα Μπάκος και ο τίτλος της στη CIA ήταν «Targetting Officer» (Αξιωματικός Στοχοποίησης) όπου η ευθύνη της ήταν να παρέχει πληροφορίες στις αντιτρομοκρατικές μονάδες της υπηρεσίας για την εξουδετέρωση στόχων. Η «Μάγια» της CIA ήταν από τις βασικότερες πηγές πληροφόρησης για τη δημιουργία αυτής της ταινίας. Βλέπετε στην επόμενη φωτογραφία αριστερά τη πραγματική «Μάγια» της CIA και δεξιά την ηθοποιό, κυρία Τζέσικα Τσαστέιν που την υποδύεται στη ταινία Zero Dark Thirty.

Η ταινία ξεκινάει από μία μυστική τοποθεσία (Black Site) της CIA. Εκεί η πρωταγωνίστρια συνοδεύει έναν άλλο αξιωματικό της υπηρεσίας στην ανάκριση του υπόπτου Αμάρ αλ-Μπαλούτσι (πραγματικό όνομα Αλί Αμπντούλ Αζίζ Άλι), τεχνικός υπολογιστών από το Κουβέιτ, ο οποίος είχε βοηθήσει τους τρομοκράτες της επίθεσης της 11ης Σεπτεμβρίου να κάνουν τις κρατήσεις των εισιτηρίων τους και όπως αποδείχθηκε αργότερα, ήταν μέρος της ομάδας που σχεδίασε την επιχείρηση. Σήμερα, ο Αμάρ αλ-Μπαλούτσι είναι από τους πιο γνωστούς κρατούμενους της στρατιωτικής φυλακής του Γκουαντάναμο. Βλέπετε παρακάτω αριστερά τον αληθινό και δεξιά τον ηθοποιό, κύριο Ρέντα Κατέμπ που τον υποδύεται στη ταινία.

Έπειτα από μία τρομοκρατική επίθεση της Αλ-Κάιντα στη Σαουδική Αραβία, η Μάγια παγιδεύει τον Αμάρ αλ-Μπαλούτσι λέγοντας του ότι απέτρεψαν την επίθεση με τις πληροφορίες που τους έδωσε όταν βρίσκονταν υπό μεγάλη απώλεια ύπνου. Χάρη σε αυτό το κόλπο μαθαίνει ένα νέο στέλεχος της Αλ-Κάιντα, τον Αμπού Αχμέντ αλ-Κουβέιτι από το Πακιστάν που όλοι σήμερα γνωρίζουμε. Το πραγματικό του όνομα ήταν Ιμπραήμ Σαΐντ Άχμεντ και ήταν ο προσωπικός βοηθός του Οσάμα Μπιν Λάντεν. Το άτομο με το οποίο επικοινωνούσε ο Αμπού Αχμέντ αλ-Κουβέιτι πιο συχνά ήταν ο Λίβυος Αμπού Φαράζ αλ-Λίμπι που μέχρι σήμερα κρατείται στη φυλακή του Γκουαντάνμο.

Η ταινία δείχνει πως σε συνεργασία με τις υπηρεσίες πληροφοριών του Πακιστάν η CIA συνέλαβε τον Αμπού Φαράζ αλ-Λίμπι και το πως για 5 χρόνια η Μάγια εργάζονταν για να εντοπίσει τον Αμπού Αχμέντ αλ-Κουβέιτι, τον βοηθό του Οσάμα Μπιν Λάντεν. Μέσα σε αυτό το διάστημα η Μάγια κινδύνεψε να πεθάνει στη βομβιστική επίθεση στο ξενοδοχείο Μάριοτ το Σεπτέμβριο του 2008 στο Ισλαμαμπάντ, στο Πακιστάν και πολλά νέα προβλήματα βγήκαν στην επιφάνεια καθώς η Προεδρία του Ομπάμα ήθελε να διώξει ποινικά τους πράκτορες που έκαναν ανακρίσεις με τις πρακτικές της CIA τις αρχές του 2009.

Το Δεκέμβριο του 2009 γίνεται η γνωστή επίθεση στο Στρατόπεδο Τσαπμαν στο Αφγανιστάν όπου σκοτώνεται και η φίλη και συνάδελφος της Μάγια η οποία δούλευε περιστασιακά μαζί της στην υπόθεση. Τότε, ολόκληρη η υπηρεσία, έπειτα από εννέα χρόνια αναζήτησης του Αμπού Αχμέντ αλ-Κουβέιτι θέλει να κλείσει την υπόθεση καθώς θεωρούνταν ότι ο Αμπού Αχμέντ αλ-Κουβέιτι ήταν νεκρός. Αυτό άλλαξε όταν ένας αναλυτής της CIA εντόπισε στα αρχεία της Μαροκινής υπηρεσίας πληροφοριών ένα άτομο που είχε πολλά κοινά με τον Αμπού Αχμέντ αλ-Κουβέιτι, το άτομο αυτό ήταν ο Ιμπραήμ Σαχίντ. Τότε η Μάγια αντιλήφθηκε τι είχε συμβεί, τόσα χρόνια είχαν συγκεντρωθεί στον αδερφό του Αμπού Αχμέντ αλ-Κουβέιτι, στον Χαμπίμπ Σαχίντ ο οποίος του έμοιαζε αλλά δεν είχε αντίστοιχη τρομοκρατική δράση. Έτσι ο αληθινός Αμπού Αχμέντ αλ-Κουβέιτι, δηλαδή ο Ιμπραήμ Σαχίντ δεν ήταν ποτέ μέσα στο στόχαστρο της υπηρεσίας.

Ωστόσο, η υπηρεσία πληροφοριών του Πακιστάν δεν ήθελε να δώσει προσωπικά δεδομένα στη CIA. Έτσι ένας πράκτορας της CIA δωροδόκησε ένα πρίγκηπα του Κουβέιτ με μία ολοκαίνουργια Lamborghini Gallardo Valentino Balboni με αντάλλαγμα το τηλέφωνο της μητέρας των αδερφών Σαχίντ. Τελικά, με πολλά τεχνολογικά μέσα αλλά και επίγειες παρακολουθήσεις εντόπισαν τον Αμπού Αχμέντ αλ-Κουβέιτι να παίρνει εξαιρετικά μέτρα αντιπαρακολούθησης αλλά πάντα να επιστρέφει τελικά στο ίδιο μέρος, ένα μικρό φρούριο Αμποταμπάντ του Πακιστάν. Πολύ κοντά στη στρατιωτική ακαδημία του Πακιστάν.

Τότε ξεκινάει μία νέα σειρά παρακολουθήσεων από γειτονικά κτίρια, από πράκτορες που προσποιούνταν διάφορους ρόλους για να προσπαθήσουν να μπουν μέσα και με ηλεκτρονικά μέσα όπως δορυφόρους και μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Πολλοί πίστευαν ότι εκεί ήταν κάποιο από τα ηγετικά μέλη του συμβουλίου αλλά σε καμία περίπτωση ο Οσάμα Μπιν Λάντεν. Ωστόσο, η Μάγια ήταν σίγουρη και μέσω του Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας ζήτησε από τον Πρόεδρο Ομπάμα άδεια για στρατιωτική επιχείρηση για τη σύλληψη ή εξουδετέρωση του Οσάμα Μπιν Λάντεν.

Τελικά, εγκρίθηκε το αίτημα και οι πιο επίλεκτες αντιτρομοκρατικές μονάδες κλήθηκαν να κάνουν ασκήσεις κατάληψης του κτιρίου για αρκετές εβδομάδες σε ένα ακριβές ομοίωμα του. Καθώς οι Πακιστανικές αρχές δεν ήθελαν Αμερικανικές δυνάμεις στη χώρα τους αλλά και από φόβο διαρροής της επιχείρησης στον άγνωστο κάτοικο της οικείας, η αποστολή θα γίνονταν με απόλυτη μυστικότητα. Τελικά, τα ξημερώματα της Δευτέρας 2 Μαΐου του 2011 η επιχείρηση ξεκίνησε. Η Μάγια, ο αρχηγός της CIA, ο Πρόεδρος Ομπάμα και ελάχιστα ακόμα ηγετικά στελέχη των ΗΠΑ παρακολουθούσαν ζωντανά την επιχείρηση από βίντεο που μετέδιδαν οι κάμερες που είχαν πάνω τους οι άντρες αλλά και τα άκρως απόρρητα ως τότε, μη ανιχνεύσιμα, μη επανδρωμένα αεροσκάφη Lockheed Martin RQ-170 Sentinel.

Η έφοδος έγινε μέσω δύο άκρως απόρρητων ελικοπτέρων για τα οποία ακόμα δε γνωρίζουμε λεπτομέρειες πέραν του ότι δεν ανιχνεύονται από τα ραντάρ και παράγουν πολύ χαμηλότερα επίπεδα θορύβου από τα συμβατικά Black Hawk. Οι χειριστές τους ήταν άντρες της 160th Special Operations Aviation Regiment και το πλήρωμα ήταν ομάδες αποτελούμενες από την αντιτρομοκρατική υπηρεσία του Πολεμικού Ναυτικού DEVGRU (γνωστή και ως SEAL Team 6) μαζί με άντρες των παραστρατιωτικών μονάδων της CIA (ομάδες SAD/SOG). Υπήρξαν κάποια απρόοπτα αλλά εν τέλει, τα κατάφεραν. Φέρνουν το σώμα του Οσάμα Μπιν Λάντεν πίσω στην Αμερικανική βάση του Τζαλαλαμπάντ στο Αφγανιστάν όπου η Μάγια επιβεβαιώνει τη ταυτότητα του.

Και αυτή ήταν εν συντομία η ταινία «Zero Dark Thirty». Γράφουμε εν συντομία καθώς είναι μία ταινία διάρκειας 2.5 ωρών άρα μπορείτε να αντιληφθείτε ότι έχουμε παραλείψει πολλές λεπτομέρειες. Παρότι η ταινία περιέχει κάποιες σκηνές δράσης από την αποστολή εφόδου στη κατοικία του Οσάμα Μπιν Λάντεν, δεν στοχεύει εκεί. Ολόκληρη η ταινία κινείται γύρω από τη πρωταγωνίστρια Μάγια και το πως η CIA έφτασε από έναν άνθρωπο που έκλεισε τα εισιτήρια των τρομοκρατών στον αρχηγό της οργάνωσης μέσα σε 10 χρόνια. Η σκηνοθέτης, είχε στόχο να κάνει μία ταινία για την αποτυχία της CIA στις εκατοντάδες προσπάθειες της αλλά εν μέσω των γυρισμάτων όλα άλλαξαν όταν έγινε αυτή η επιχείρηση και ολόκληρο σχεδόν το σενάριο ξαναγράφτηκε. Η ακρίβεια και προσοχή στη λεπτομέρεια στη ταινία είναι απερίγραπτη. Ενδεικτικά θα αναφέρουμε ότι πριν κυκλοφορήσει η ταινία αυτή, κανένας δε γνώριζε τη διόπτρα κράνους GPNVG-18 που έφεραν οι άντρες της DEVGRU και των SAD/SOG στην επιχείρηση. Το ίδιο ισχύει και για πολλές ακόμη λεπτομέρειες που βρίσκονται κρυμμένες στη ταινία. Αν θεωρήσουμε ως δεδομένο ότι τα στοιχεία που έδωσαν τα στελέχη της CIA, της DEVGRU και των SAD/SOG είναι πραγματικά, τότε η ταινία είναι περισσότερο μία ιστορική αναπαράσταση με μικρές Χολιγουντιανές υπερβολές παρά μία συμβατική ταινία δράσης-περιπέτεια.

Όταν η ταινία ξεκινάει το πρώτο που πράγμα που εμφανίζεται στην οθόνη είναι «The following motion picture is based on first hand accounts of actual events», δηλαδή, «Η παρακάτω ταινία βασίζεται σε αναφορές πραγματικών γεγονότων από πρώτο χέρι» και κάθε σκηνή της το επιβεβαιώνει. Χωρίς πολλά λόγια, είναι ξεκάθαρα μία από τις καλύτερες ταινίες που μπορεί να δει κανείς αν ενδιαφέρεται για το πως οι υπηρεσίες πληροφοριών συμβάλλουν στη καταπολέμηση της διεθνούς τρομοκρατίας. Όπως κάνουμε με κάθε άρθρο αυτής της κατηγορίας, ακολουθεί το επίσημο τρέιλερ της ταινίας.