Το 1986 κυκλοφόρησε αυτή η ταινία σε σκηνοθεσία του κυρίου Όλιβερ Στόουν και όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος, η ταινία βασίζεται στις προσωπικές του εμπειρίες ως πεζικάριος του Στρατού Ξηράς στο Πόλεμο του Βιετνάμ. Χάρη στις προσωπικές του εμπειρίες και τη σκηνοθετική του ικανότητα κατάφερε να δημιουργήσει μία ταινία που μέχρι και σήμερα θεωρείται από τις καλύτερες στη κατηγορία της.

Λίγοι το γνωρίζουν αλλά ο γνωστός σκηνοθέτης κύριος Όλιβερ Στόουν παρότι είχε την οικονομική άνεση όταν ξέσπασε ο Πόλεμος του Βιετνάμ θεώρησε εθνικό του καθήκον να βοηθήσει τη χώρα του. Έτσι, τον Απρίλιο του 1967 κατατάχθηκε στο Στρατό Ξηράς των ΗΠΑ και από το Σεπτέμβριο βρίσκονταν να πολεμάει στο Βιετνάμ. Κατά το πρώτο του χρόνο στο πόλεμο τραυματίστηκε δύο φορές σε μάχες και αργότερα, το Νοέμβριο του 1968 μετατέθηκε σε μηχανοκίνητο τάγμα. Στη πορεία του έλαβε τις μέγιστες τιμές συμπεριλαμβανομένου και του παράσημου Purple Heart. Αργότερα ασχολήθηκε με τη σκηνοθεσία και η ταινία Platoon (Διμοιρία) ήταν η προσπάθεια του να μεταφέρει στο κινηματογράφο ότι έζησε στο πόλεμο. Βλέπετε τον κύριο Όλιβερ Στόουν σε μία πρόσφατη φωτογραφία παρακάτω.

Η ταινία περιφέρεται γύρω από έναν νέο στρατιώτη, τον Κρις Τέιλορ που τον υποδύεται ο ηθοποιός κύριος Τσάρλι Σιν. Ο Κρις Τέιλορ φτάνει ως νεοσύλλεκτος στο Βιετνάμ το Σεπτέμβριο του 1967 ως μέρος του Δεύτερου Λόχου του 25ου Τάγματος Πεζικού με βάση κοντά στα σύνορα Καμπότζης και Βιετνάμ. Σύντομα η ταινία μας δείχνει τις δυσκολίες του νέου αυτού επιχειρησιακού περιβάλλοντος, της ζούγκλας, τις πρώτες αντιδράσεις στη φρίκη του πολέμου, και άλλα πράγματα όπως σπουδαιότητα της παλαιότητας, ενσωμάτωση στη διμοιρία, κτλ.

Μέσα από τη ταινία παρουσιάζονται πολλά προβλήματα των τότε Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ όπως η χρήση ναρκωτικών, τα εγκλήματα πολέμου αλλά και τις ψυχολογικές επιπτώσεις των μακροχρόνιων τοποθετήσεων καθώς κατά το πόλεμο του Βιετνάμ κάθε τοποθέτηση είχε διάρκεια ένα έτος. Πέρα από αυτά δείχνει τις τακτικές μάχης των Βιετκόνγκ με παγιδεύσεις, τούνελ, ψυχολογικό πόλεμο, κτλ. Φυσικά, παρουσιάζεται το ίδιο και από την άλλη πλευρά με βιασμούς, παράπλευρες απώλειες και εσωτερικές διαμάχες που φτάνουν μέχρι και τη δολοφονία.

Η ταινία προσπαθεί να περάσει στους θεατές τη πραγματικότητα του πολέμου που ως ένα βαθμό δεν έχει αλλάξει μέχρι και σήμερα. Παρουσιάζει χαρακτήρες που ζουν για αυτό το τρόπο ζωής και άλλους που φτάνουν στο βαθμό του αυτοτραυματισμού για να φύγουν από εκεί. Δείχνει την παραδοξότητα του πολέμου όπου τη μία στιγμή άνθρωποι πεθαίνουν κατά δεκάδες και την άλλη στιγμή υπάρχει μία απόλυτη γαλήνη και ηρεμία, κάτι που όλοι όσοι έχουν βρεθεί σε εμπόλεμες ζώνες μέχρι και σήμερα αναγνωρίζουν αμέσως.

Οι εποχές έχουν αλλάξει πολύ και οι Ένοπλες Δυνάμεις έχουν βελτιωθεί πάρα πολύ από τότε. Ωστόσο, αρκετά πράγματα από όσα παρουσιάζονται σε αυτή τη ταινία παραμένουν ίδια. Παρότι η ταινία είναι άψογη από πλευράς τεχνικής αρτιότητας, λόγω της φύσης της δε θα θέλαμε να την αναλύσουμε από αυτή την οπτική γωνία. Ο στόχος της ταινίας αυτής είναι να βάλει τον θεατή στη θέση του πολεμιστή και όχι να δείξει εντυπωσιακές σκηνές δράσης με φανταχτερές τακτικές και όπλα. Παρ’όλα αυτά, η ισορροπία δράσης και εξέλιξης είναι αξεπέραστη και αυτό είναι που την κάνει και να ξεχωρίζει τόσα χρόνια μετά. Είναι μία ταινία με πολύ δράση που ταυτόχρονα περνάει κάποια από τα σπουδαιότερα μηνύματα που έχουμε δει ποτέ σε πολεμικές ταινίες.

Η ταινία δεν αμφισβητεί ποτέ τη χρησιμότητα των πολέμων αλλά μέσα από ένα ρεαλιστικό πρίσμα προβάλει πως ο πόλεμος αλλάζει τους ανθρώπους. Πως ο πόλεμος είναι ένα πολύ παράδοξο φαινόμενο που άλλους τους κάνει καλύτερους ανθρώπους και άλλους στυγνούς εγκληματίες. Εάν δεν έχετε δει αυτή τη ταινία, τότε δείτε τη και να είστε σίγουροι ότι έχετε πάρα πολλά να μάθετε καθώς όσα χρόνια και αν περάσουν, ακόμα και μεταφερθούμε αιώνες πριν, οι πολεμιστές αντιμετώπιζαν τις ίδιες δυσκολίες και ζούσαν παρόμοιες στιγμές. Παρακάτω είναι ο μονόλογος του πρωταγωνιστή καθώς βαριά τραυματισμένος μεταφέρεται εκτός του πεδίου της μάχης. Ένας μονόλογος που, όπως έχει δηλώσει σε συνεντεύξεις του, είναι με λίγα λόγια η άποψη του κυρίου Όλιβερ Στόουν για το πόλεμο του Βιετνάμ. Όπου πολέμησε και τραυματίστηκε σοβαρά δύο φορές σε μάχες με τους Βιετκόνγκ.

«Σκέφτομαι τώρα, κοιτάζοντας πίσω, δε πολεμούσαμε τον εχθρό. Πολεμούσαμε τους εαυτούς μας. Και ο εχθρός ήταν μέσα μας. Ο πόλεμος τελείωσε για εμένα τώρα, αλλά θα είναι πάντα εκεί, για όλες τις μέρες της ζωής μου και είμαι σίγουρος ότι και ο Ελάιας θα είναι εκεί. Να τσακώνεται με τον Μπαρνς για αυτό που ο Ρα αποκαλούσε κυριαρχία της ψυχής μου. Υπάρχουν στιγμές από τότε που νοιώθω σαν παιδί που γεννήθηκε με αυτούς τους δύο πατέρες. Αλλά, όπως κι αν είναι, αυτοί από εμάς που τα κατάφεραν έχουμε μία υποχρέωση να κτίσουμε ξανά, να διδάξουμε στους άλλους όσα ξέρουμε. Και να προσπαθήσουμε με ότι μας έχει απομείνει από τις ζωές μας να βρούμε καλοσύνη και ένα νόημα για αυτή τη ζωή».

Κλείνοντας, όπως κάνουμε σε όλα τα άρθρα μας σε αυτή τη κατηγορία, παραθέτουμε το επίσημο διαφημιστικό τρέιλερ της ταινίας. Δυστυχώς, δε βρήκαμε διαθέσιμο στο διαδίκτυο κάποιο με Ελληνικούς υπότιτλους παρά μόνο το αυθεντικό στην Αγγλική γλώσσα το οποίο είναι το ακόλουθο.