Αυτή είναι μία εκπληκτική ταινία για ένα θέμα τεράστιο που όμως σπάνια αγγίζεται από τα μέσα ενημέρωσης και τις κυβερνήσεις ανά τον κόσμο, το παράνομο εμπόριο όπλων. Η ταινία είναι σε σκηνοθεσία του Άντριου Νίκολ με πρωταγωνιστή τον Νίκολας Κέιτζ και αποτελείται από ένα μείγμα πολλών πραγματικών ιστοριών εμπορίας όπλων. Ο τίτλος της ταινίας στα Ελληνικά είναι «Κυρίαρχος Του Παιχνιδιού» παρότι η ακριβής μετάφραση του Αγγλικού τίτλου είναι «Ο Άρχοντας του Πολέμου».

Η ταινία ξεκινάει με ένα περιστατικό από τις αρχές του 1980 σε μία ένοπλη συμπλοκή εγκληματιών που οδηγεί τον νεαρό Γιούρι Όρλοφ, έναν Ουκρανό μετανάστη στις ΗΠΑ που τον υποδύεται ο κύριος Νίκολας Κέιτζ, να μπει σιγά σιγά στο χώρο της παράνομης εμπορίας όπλων. Ο χαρακτήρας του Γιούρι Όρλοφ που τον υποδύεται ο κύριος Νίκολας Κέιτζ είναι βασισμένος στον πραγματικό έμπορο όπλων Βίκτωρ Μπουτ που από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης ήταν από τους μεγαλύτερους παράνομους έμπορους όπλων στο κόσμο. Τελικά συνελήφθη το 2008 στη Ταϊλάνδη και το 2010 εκδόθηκε στις ΗΠΑ. Ο εγκληματίας αυτός έχει πουλήσει από φορητά όπλα μέχρι πυραυλικά συστήματα σχεδόν σε κάθε άκρη του πλανήτη και σε σχεδόν όλες τις τρομοκρατικές και παραστρατιωτικές οργανώσεις που γνωρίζουμε. Παρότι όταν γυρίζονταν η ταινία ο εγκληματίας αυτός ήταν ακόμα καταζητούμενος, ο σεναριογράφος της ταινίας βάσισε το σενάριο στις μέχρι τότε γνωστές ιστορίες του όπως δήλωσε αργότερα σε συνέντευξη του.

Φυσικά, όπως είπαμε η ταινία έχει συλλέξει γεγονότα από διαφορετικά άτομα στο χώρο του παράνομου εμπορίου όπλων. Για παράδειγμα ο Αντρέ Μπαπτίστ που τον υποδύεται ο ηθοποιός κύριος Ίμον Γουόκερ, είναι βασισμένος στον πολέμαρχο ηγέτη της Λιβερίας, τον Τσαρλς Τέιλορ. Επίσης, ο χαρακτήρας του Συνταγματάρχη Όλιβερ Σάουθερν που τον υποδύεται ο ηθοποιός κύριος Ντόναλντ Σάουθερλαντ είναι βασισμένος στον Αντισυνταγματάρχη Όλιβερ Νόρθ που είχε συλληφθεί στη προσπάθεια του να πουλήσει όπλα στο Ιράν για να υποστηρίξει οικονομικά το κίνημα Κόντρα κατά την επανάσταση της Νικαράγουα. Υπάρχουν και άλλες πολλές λεπτομέρειες όπως για παράδειγμα ότι το επώνυμο του πρωταγωνιστή, Όρλοφ, θυμίζει τον γνωστό γνωστό Ρώσο έμπορο όπλων Όλεγκ Όρλοφ που τελικά συνελήφθη στην Ουκρανία το 2007 όταν προσπαθούσε να πουλήσει αυτόνομους πυραύλους Χ-55 τύπου Κρουζ στη Κίνα και στο Ιράν.

Ο πρωταγωνιστής λοιπόν, ξεκινάει τη πορεία του στο παράνομο εμπόριο όπλων με ένα Ισραηλινό Ούζι και σύντομα εμπλέκει και τον αδερφό του αλλά η «δουλειά» του μεγαλώνει πολύ με την έναρξη της εισβολής στο Λίβανο το 1982. Τότε ήταν και η πρώτη φορά που τράβηξε τη προσοχή της Interpol και άρχισε το παιχνίδι του κυνηγητού και η άνοδος του ως εγκληματία. Η πορεία του συνεχίστηκε με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991 το οποίο οδήγησε σε μία τεράστια αγορά παράνομου οπλισμού που διακινείται μέχρι και σήμερα, και στη συνέχεια, τους δεκάδες πολέμους της Αφρικανικής ηπείρου και της Μέσης Ανατολής.

Όσον αφορά το ρεαλισμό, σύμφωνα με τον σκηνοθέτη της ταινίας κύριο Άντριου Νίκολ, πέρασαν πολύ χρόνο τόσο με συλληφθέντες όσο και με ελεύθερους νόμιμους και παράνομους εμπόρους όπλων για να έχουν όσο το δυνατό πιο ρεαλιστικά και ενημερωμένα στοιχεία γίνεται. Ενδεικτικά, για τη ταινία χρησιμοποιήθηκαν πάνω από 3000 ΑΚ-47 (η παραγωγή δήλωσε ότι ήταν φτηνότερο να αγοράσει πραγματικά τυφέκια από το να φτιάξει ή να αγοράσει ομοιώματα) και στη σκηνή πώλησης των αρμάτων μάχης (δείτε τη παραπάνω φωτογραφία), τα άρματα ήταν πραγματικά άρματα μάχης από έναν Τσέχο έμπορο όπλων που σχεδίαζε να τα πουλήσει σε κάποια χώρα σύντομα. Μάλιστα, προτού τα στοιχίσουν για το γύρισμα της σκηνής πήραν έγκριση από τη τοπική διοίκηση του ΝΑΤΟ καθώς από τις δορυφορικές παρακολουθήσεις θα μπορούσε να φανεί ως κάποια επιθετική κίνηση για έναρξη πολέμου από τη πλευρά της Τσεχίας. Ασφαλώς, στη ταινία δε λείπουν οι κλασικές Χολιγουντιανές υπερβολές και ανακρίβειες όπως ότι τα ΑΚ-47 και τα περίστροφα δεν παθαίνουν ποτέ εμπλοκές και διάφορα άλλα που όμως είναι και λίγο αναμενόμενα σε μία ταινία που απευθύνεται στο ευρύ κοινό.

Κάτι αξιοσημείωτο, είναι ότι καμία Αμερικανική εταιρία δε δέχθηκε να χρηματοδοτήσει τη ταινία και έτσι αναγκάστηκαν να βρουν χρηματοδότες εκτός των ΗΠΑ για να τη πραγματοποιήσουν. Η κύρια θεωρία πίσω από αυτό ήταν ότι καμία εταιρία δεν ήθελε να παρουσιάσει αυτό το θέμα ταμπού σε μία παγκόσμιας εμβέλειας ταινία καθώς θα μπορούσε να έχει πολύ αρνητικό αντίκτυπο. Βέβαια, και στην ίδια τη ταινία υπάρχουν κάποια αντι-Αμερικανικά στοιχεία που ίσως να έπαιξαν ρόλο στη στάση των εταιριών παραγωγής. Ένα παράδειγμα είναι ο παρακάτω λόγος του πρωταγωνιστή όταν τον συνέλαβαν και πίστευαν ότι θα τον σταματήσουν.

«Ο λόγος που θα αφεθώ ελεύθερος είναι ο ίδιος λόγος για τον οποίο νομίζεις ότι είμαι καταδικασμένος. Βοηθάω κάποιους από τους πιο αχρείους, σαδιστές ανθρώπους εκεί έξω που αυτοαποκαλούνται ηγέτες σήμερα. Αλλά κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους είναι εχθροί των εχθρών σου. Και για όσο ο μεγαλύτερος έμπορος όπλων είναι το αφεντικό σου, ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, που πουλάει πιο πολλά σε μια μέρα απ’ότι πουλάω εγώ σε ένα χρόνο, μερικές φορές είναι επικίνδυνο να έχει τα αποτυπώματα του στα όπλα. Μερικές φορές χρειάζεται ελεύθερους επαγγελματίες σαν εμένα για να υποστηρίξει δυνάμεις που δε πρέπει να φανεί ότι υποστηρίζει. Οπότε, πες με κακό, αλλά δυστυχώς για εσένα, είμαι το αναγκαίο κακό»

Είναι μία εκπληκτική ταινία με πολλά στοιχεία βασισμένα σε αληθινά περιστατικά. Έτσι κινείται ανάμεσα στη φαντασία του σεναριογράφου και στα δεδομένα από γνωστά γεγονότα που γνωρίζουμε με σιγουριά σήμερα. Θα κλείσουμε αυτό το άρθρο με το τρέιλερ της ταινίας όπως κάνουμε πάντα σε αυτή τη κατηγορία αλλά πριν από αυτό θα δούμε μία ακόμα φράση του πρωταγωνιστή από τη ταινία που δίνει μία καλή ιδέα για το περιεχόμενο της. Με τη φράση αυτή ανοίγει η ταινία και αμέσως βάζει τον θεατή στο νόημα του τι πρόκειται να δει.

«Κυκλοφορούν πάνω από 550 εκατομμύρια παράνομα όπλα παγκοσμίως σήμερα. Αυτό είναι ένα όπλο για κάθε δώδεκα ανθρώπους στο πλανήτη. Το μόνο ερώτημα είναι, πως θα οπλίσουμε τους άλλους 11;»