Από το Μάρτιο του 2003 οι χώρες της συμμαχίας ΝΑΤΟ αλλά και, υπό συγκεκριμένες περιπτώσεις, αυτές της συμφωνίας FIVE EYES (Αυστραλία, Καναδάς, Νέα Ζηλανδία, Ηνωμένο Βασίλειο, και ΗΠΑ), χρησιμοποιούν αυτό το σύστημα αξιολόγησης ποιότητας πληροφοριών στις πληροφορίες που συλλέγουν, επεξεργάζονται και χρησιμοποιούν. Δηλαδή, είναι το πως μπορεί κάποιος να απαντήσει στην φαινομενικά απλή ερώτηση «πόσο σίγουρος είσαι για αυτή τη πληροφορία;». Αυτό θα παρουσιάσουμε και εμείς σε αυτό το άρθρο.

Το σύστημα αυτό εφαρμόζεται στο στάδιο της επεξεργασίας των πληροφοριών που έχουν συλλεχθεί. Με απλά λόγια, κάθε κομμάτι μίας πληροφορίας που συλλέχθηκε χωρίζεται και γίνεται επιβεβαίωση της για να αξιολογηθεί το κατά πόσο είναι αξιόπιστη ή όχι. Αυτό γίνεται ώστε να μη μπορεί ένα στοιχείο (ή όπως αναφέρονται στα αγγλικά descriptor), να επηρεάσει την αξιοπιστία ενός άλλου στη τελική αναφορά.

Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι ένας αξιωματικός πληροφοριών από το δίκτυο πληροφοριοδοτών που έχει δημιουργήσει μαθαίνει ότι ένα συγκεκριμένο άτομο σχεδιάσει μία βομβιστική επίθεση στο Χ μέρος κάποια στιγμή την επόμενη εβδομάδα. Αυτή η μη επεξεργασμένη πληροφορία θα χωριστεί σε descriptors όπως οι παρακάτω.

• Ένα συγκεκριμένο άτομο σχεδιάζει να κάνει επίθεση
• Σχέδιο για επίθεση στο Χ μέρος
• Βομβιστική επίθεση στο Χ μέρος
• Επίθεση κάποια στιγμή την επόμενη εβδομάδα

Στη συνέχεια, το κάθε ένα από αυτά τα descriptors θα εξακριβωθεί και θα επιβεβαιωθεί ανεξάρτητα από τα άλλα από τις διαθέσιμες πηγές πληροφοριών. Με αυτό το τρόπο γίνεται αντικειμενική αξιολόγηση χωρίς το ένα descriptor να επηρεάζει τα υπόλοιπα. Μπορεί για παράδειγμα να αποδειχθεί ότι η πληροφορία ότι θα γίνει επίθεση έχει μεγάλη αξιοπιστία, αλλά το ότι θα γίνει από αυτό το άτομο, να έχει χαμηλή. Αυτό ήταν απλώς ένα παράδειγμα για να γίνει καλύτερα κατανοητή η διαδικασία αυτή.

Για να γίνει το παραπάνω, το NATO χρησιμοποιεί το σύστημα που θα δούμε εδώ. Το σύστημα ορίζει δύο βαθμολογίες. Τη βαθμολογία αξιοπιστίας της πηγής πληροφοριών (Reliability), και τη βαθμολογία ακρίβειας των πληροφοριών συγκριτικά με άλλες διαθέσιμες πηγές πληροφοριών (Credibility). Για την αξιοπιστία η βαθμολογία μπορεί να είναι από A έως F όπου τα γράμματα αντιστοιχούν στις ακόλουθες περιγραφές.

A – Απόλυτα αξιόπιστη πηγή
B – Συνήθως αξιόπιστη πηγή
C – Αρκετά αξιόπιστη πηγή
D – Σπάνια αξιόπιστη πηγή
E – Αναξιόπιστη πηγή
F – Άγνωστη αξιοπιστία πηγής

Αντίστοιχα, η ακρίβεια των πληροφοριών από άλλες διαθέσιμες πηγές πληροφοριών δέχεται μία βαθμολογία από ένα μέχρι έξι και οι βαθμοί αυτοί αντιστοιχούν στις ακόλουθες περιγραφές.

1 – Επιβεβαιωμένη και από άλλες πηγές
2 – Πιθανόν αλήθεια
3 – Ίσως να είναι αλήθεια
4 – Αμφισβητήσιμη
5 – Απίθανο
6 – Δε μπορεί να κριθεί η εγκυρότητα

Βάση των παραπάνω, κάθε στοιχείο λαμβάνει μία βαθμολογία που συνήθως αναγράφεται με τα αρχικά των λέξεων Reliabilty (αξιοπιστία) kai Credibility (ακρίβεια). Για παράδειγμα, R:B C:2. Δηλαδή, συνήθως αξιόπιστη πηγή και πιθανόν αληθινή πληροφορία.

Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι στη τελική αναφορά του ο αξιωματικός πληροφοριών δεν επιτρέπεται να αναγράφει βαθμολογίες R και C στη παράγραφο όπου αναλύει την υπόθεση/περιγραφή του βάσει των πληροφοριών καθώς είναι υπόθεση. Ωστόσο, πρέπει να αναγράφει τις βαθμολογίες στις επιμέρους πληροφορίες βάση των οποίων κατέληξε στην υπόθεση που αναλύει στην αναφορά του.

Το παραπάνω σύστημα διαβάθμισης είναι απλό και χρησιμοποιείται με επιτυχία σε παγκόσμιο επίπεδο. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες ιδιωτικές εταιρίες το χρησιμοποιούν στα τμήματα ασφαλείας τους για αξιολόγηση των πληροφοριών σχετικά με τις απειλές από τις οποίες κινδυνεύει η επιχείρηση. Είναι ένας απλός και αποτελεσματικός τρόπος για εύκολη και κατανοητή αξιολόγηση πληροφοριών μειώνοντας τις πιθανότητες ανθρώπινου λάθους.