Πάμε αρκετά χρόνια πίσω, στη περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, για να δούμε μία συσκευή υποκλοπών που σχεδιάστηκε από τη KGB ή πιο σωστά КГБ (Комите́т Госуда́рственной Безопа́сности, Επιτροπή για τη Κρατική Ασφάλεια) της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά χρησιμοποιούνταν από πολλές υπηρεσίες του κομμουνιστικού χώρου υπό το Σύμφωνο της Βαρσοβίας.

Στη Ρουμανία η Securitate, η μυστική αστυνομία του κράτους, διοργανώθηκε, εκπαιδεύτηκε και εξοπλίστηκε σε μεγάλο βαθμό από τη Σοβιετική NKVD. Την υπηρεσία που μετέπειτα μετατράπηκε στη KGB που όλοι γνωρίζουν. Καθώς μιλάμε για μία εποχή όπου η τεχνολογία δεν είχε προχωρήσει αρκετά, οι τεχνικές παρακολουθήσεις σχεδόν πάντα βασίζονταν σε ένα ενεργό πομπό και ένα δέκτη ραδιοσημάτων. Ο πομπός είχε μία μπαταρία και κεραία και εξέπεμπε σε μία συγκεκριμένη συχνότητα, και ανάλογα με την ισχύ του υπήρχε μία ομάδα κρυμμένη σε ανάλογη απόσταση με ένα δέκτη συγχρονισμένο στην ίδια συχνότητα για να λαμβάνει και να καταγράφει τις συνομιλίες.

Έμπνευση για το άρθρο μας ήταν το έκθεμα που βλέπετε στη παραπάνω φωτογραφία. Αυτό το έκθεμα προέρχεται από το Διεθνές Μουσείο Κατασκοπείας στην Ουάσινγκτον στις ΗΠΑ, και η περιγραφή του αναφέρει τα ακόλουθα. Να τονίσουμε ότι ζητήσαμε περαιτέρω πληροφορίες για το συγκεκριμένο έκθεμα και μας ενημέρωσαν ότι ήταν από τη Securitate της Ρουμανίας τη περίοδο του Ψυχρού Πολέμου.

Όταν ένας Αμερικανός διπλωμάτης σε μία χώρα της Ανατολικής Ευρώπης έδωσε τα παπούτσια του για επισκευή, η τοπική υπηρεσία αντικατασκοπείας μυστικά τοποθέτησε ένα κρυμμένο μικρόφωνο και πομπό.

Κοριός τακουνιού παπουτσιού, Ανατολική Ευρώπη, δεκαετία 1960

Οι ίδιες συσκευές τεχνικής παρακολούθησης ήταν εξίσου διαδεδομένες και σε άλλες χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Αναφορές από πλέον αποχαρακτηρισμένα εγχειρίδια της Σοβιετικής Ένωσης αναφέρουν ότι η στρατολόγηση ατόμων όπως καθαρίστριες, τσαγκάρηδες, κτλ. ήταν κλειδί για αυτές τις επιχειρήσεις. Τα άτομα αυτά εκπαιδεύονταν και πληρώνονταν για να τοποθετούν τέτοιους κοριούς στα παπούτσια των στόχων των κρατικών υπηρεσιών. Με απλά λόγια, ένας αξιωματικός πληροφοριών ενημέρωνε μία καθαρίστρια ή έναν τσαγκάρη για τους στόχους του και όταν αυτός έδινε τα παπούτσια του για συντήρηση ή επισκευή τοποθετούνταν αυτός ο κοριός. Αντίστοιχα, οι καθαρίστριες έπαιρναν κρυφά τα παπούτσια από τα δωμάτια των στόχων, τοποθετούσαν το κοριό και τα επέστρεφαν στη θέση τους.

Ουσιαστικά, ο στόχος γίνονταν ένας κινητός ραδιοφωνικός σταθμός και εάν γνώριζες τη συχνότητα εκπομπής του πομπού και βρισκόσουν εντός της εμβέλειας εκπομπής του, μπορούσες να συγχρονίσεις το δέκτη σου και να ακούς ότι καταγράφει το μικρόφωνο που είχε κρυμμένο. Τα δύο βασικά μειονεκτήματα αυτού του κοριού ήταν ότι λειτουργούσε μόνο για όσο αυτονομία του προσέφερε η μπαταρία του, και η αλλαγή της δεν ήταν κάτι εύκολο, και ο θόρυβος από το βηματισμό έκανε την ακρόαση δύσκολη σε κάποιες περιπτώσεις. Πέραν αυτών, ήταν μία αρκετά έξυπνη τεχνολογία που λειτούργησε επιτυχώς για χρόνια προτού εντοπισθεί.