Πρόσφατα ο κύριος Τζον «Σρεκ» ΜακΦί, ένα από τα πιο γνωστά εν αποστρατεία στελέχη της δύναμης πρώτου επιπέδου ειδικών επιχειρήσεων του στρατού ξηράς των ΗΠΑ, της Delta Force, έδωσε μία συνέντευξη που μπορείτε να τη βρείτε εδώ. Εκεί ανάμεσα σε άλλα περιέγραψε τη καριέρα του εις τη Delta Force, καθώς και κάποιες από τις επιχειρήσεις του. Κατά τον ίδιο, ένα μεγάλο «ψέμα» εις τα μέσα ενημέρωσης είναι ότι τα στελέχη αυτών των μονάδων φορούν στολές. Σύμφωνα με τον ίδιο, σε όλη του τη καριέρα εις τη Delta Force σχεδόν ποτέ δε φόρεσε στολή. Στη συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρήσεων είτε φορούσε τα προσωπικά του ρούχα, είτε ρούχα για να ταιριάζει με το τοπικό πληθυσμό ή τις δυνάμεις τις οποίες βοηθούσε μυστικά. Αλλά, εδώ θα δούμε μία συγκεκριμένη ιστορία του. Τις κεκαλυμμένες επιχειρήσεις του ως ταξιτζής.

Όπως αναφέρει, το πλεονέκτημα των μονάδων πρώτου επιπέδου είναι ότι δε περιορίζονται από κανόνες και οδηγίες επιχειρήσεων. Έχουν απόλυτη ελευθερία να εφευρίσκουν νέες ιδέες για να επιτυγχάνουν στις αποστολές τους. Μία εξ’αυτών, ήταν να δρουν ως μεμονωμένα άτομα (όχι σε ομάδες) ώστε να μη τραβούν τη προσοχή όπου χρειαζόταν εις το κόσμο, προσποιούμενοι τους επαγγελματίες οδηγούς. Ο ίδιος αναφέρει ότι ως ταξιτζής έχει γυρίσει σχεδόν κάθε γωνιά του Πακιστάν, του Ιράκ, του Αφγανιστάν, καθώς και κάποιες άλλες χώρες που δε θέλησε να αναφέρει καθώς η συμμετοχή των ΗΠΑ δεν είναι δημοσίως γνωστή. Παρακάτω τον βλέπετε όταν είχε τοποθετηθεί εντός των δυνάμεων του Πακιστάν, φορώντας την ένδυση των πακιστανικών δυνάμεων.

Αναφέρει ότι ως «ταξιτζής» εκτέλεσε εκατοντάδες ειδικές επιχειρήσεις όπου ήταν είτε τακτικές αναγνωρίσεις εχθρών ή εχθρικών χώρων πριν από μία καταδρομική επιχείρηση, είτε μεταφορά εξοπλισμού-οπλισμού πίσω από τις γραμμές του εχθρού, είτε μεταφορά ατόμων όπως για παράδειγμα πρακτόρων της CIA (Central Intelligence Agency, Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών). Ως ταξιτζής, δε προκαλούσε υποψίες με το να γυρνάει μόνος του ολόκληρη τη χώρα, είτε μέρα είτε νύχτα, και έτσι μπορούσε να διενεργεί αυτές τις επιχειρήσεις της Delta Force. Το ενδιαφέρον όμως ήταν, τι έκανε όταν τον σταματούσαν στα διάφορα μπλόκα;

Εκεί αναφέρει ότι για χρόνια έκανε κάτι το οποίο ακούγεται περίεργο αλλά δούλευε. Το έπαιζε ο «μουγκός, τρελός του χωριού». Άρχιζε να μουγκρίζει, να κάνει κινήσεις με τα χέρια του, να τους δίνει άδειες και χαρτιά… Και κάθε φορά τον άφηναν να περάσει χωρίς πολλά-πολλά. Σύμφωνα με τον ίδιο, έμπνευση του για αυτή τη κάλυψη ήταν οι εμπειρίες του εκεί. Σχεδόν σε κάθε γειτονιά έβλεπε άτομα που είτε είχαν ψυχικά νοσήματα και δεν επικοινωνούσαν σωστά, είτε είχαν προβλήματα ομιλίας, και σε αυτές τις χώρες ήταν απόλυτα φυσιολογικό αυτά τα άτομα να κυκλοφορούν και να ζουν μέσα στη κοινωνία χωρίς καμία υποστήριξη για τα προβλήματα τους.

Με αυτό τον ευφάνταστο τρόπο, η Delta Force επί χρόνια κατάφερνε να προσφέρει κεκαλυμμένες επιχειρήσεις με άτομα όπως ο Τζον ΜακΦί να δρουν μεμονωμένα προσποιούμενοι τους οδηγούς όπου αυτό χρειαζόταν. Κατά τον ίδιο, το πιο επικίνδυνο δεν ήταν οι επιχειρήσεις, αλλά όταν πλησίαζε σε βάσεις των ΗΠΑ και δεν ήταν λίγες οι φορές που οι σκοποί άνοιξαν πυρ εναντίον του νομίζοντας ότι ήταν κάποιος βομβιστής αυτοκτονίας ή άλλος εχθρός.