Έχουμε γράψει κατά καιρούς πολλά πράγματα τόσο για τον κύριο Τζέιμς Γίγκερ όσο και για τον κύριο Μπεν «Μούκι» Τόμας. Δύο από τους πρώτους συμβασιούχος υπαλλήλους υπηρεσιών ασφαλείας στο πόλεμο του Ιράκ που έγιναν διεθνώς γνωστοί από την εταιρία Blackwater και τις ένοπλες συμπλοκές τους. Εδώ θα δούμε μία συνέντευξη τους που μιλάνε εφ’όλης της ύλης για τα συμβόλαια υπηρεσιών ασφαλείας σε εμπόλεμες ζώνες τότε και σήμερα. Παρακάτω βλέπετε μία από τις διασημότερες φωτογραφίες της εταιρίας υπηρεσιών ασφαλείας Blackwater με τον κύριο Μπεν «Μούκι» Τόμας να μάχεται από τη ταράτσα ενός κτιρίου στο Ιράκ.
Είναι μία πολύ πλούσια σε περιεχόμενο συνέντευξη από δύο ανθρώπους με διαφορετικές πορείες που οι δρόμοι τους συναντήθηκαν χάρη σε αυτά τα συμβόλαια. Ο κύριος Τζέιμς Γίγκερ εργάζονταν στις ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας όταν άφησε τη δουλειά του για να ασχοληθεί με τα συμβόλαια και ο κύριος Μπεν «Μούκι» Τόμας παράτησε τη καριέρα του στις ομάδες SEAL του Πολεμικού Ναυτικού σχεδόν αμέσως μετά την αποφοίτηση του από το σχολείο υποβρυχίων καταστροφών. Παρακάτω βλέπετε ακόμα μία φωτογραφία του κυρίου Μπεν «Μούκι» Τόμας από όταν ήταν εν ενεργεία Navy SEAL.
Η συνέντευξη αυτή αναρτήθηκε ως βίντεο στο προσωπικό κανάλι του κυρίου Τζέιμς Γίγκερ στις 23 Μαρτίου του 2015 και έχει διάρκεια 18 περίπου λεπτών. Μπορείτε να τη δείτε όπως έχει δημοσιευτεί εδώ ή να διαβάσετε όλη τη συνέντευξη μεταφρασμένη στα ελληνικά ακριβώς κάτω από το βίντεο.
ΓΙΓΚΕΡ: Κάλως ορίσατε σε αυτό το δεύτερο μέρος όπου εγώ και ο Μούκι απαντάμε στις ερωτήσεις σας. Είχα μία λίστα όπου με ρωτούσε εκείνος και τώρα έχω μία δεύτερη λίστα, αυτή αφορά τα συμβόλαια, και θα κάνουμε τις ερωτήσεις και στους δύο μας. Άρα… Πως γνωριστήκαμε;
ΜΟΥΚΙ: Γνωριστήκαμε… Εμ, έλαβα ένα email μια φορά από έναν φίλο μου ο οποίος είχε κερδίσει ένα τεράστιο συμβόλαιο για την εταιρία του για παροχή υπηρεσιών ασφαλείας στο Ιράκ. Ήμουν ένας από τους πρώτους συμβασιούχος στο Ιράκ και είχα την ατυχία να έχω πολλές άσχημες εμπειρίες. Και μου έγραφε «θέλω να μου πεις τι οχήματα θεωρείς κατάλληλα, τι όπλα, πόσα χρήματα, τι άτομα…» και ήταν μία δύσκολη μέρα. Έγραψα ένα πράγμα, μετά ένα ακόμα και στο τέλος ήταν ένα τεράστιο… σχεδόν παραλήρημα, από μαθήματα που δε θα ήθελα οι φίλοι μου να μάθουν με τον δύσκολο τρόπο. Μερικές προτάσεις δηλαδή, και έγινε πολύ δημοφιλές. Γύρω στο 2004 είχε γίνει πασίγνωστο. Και λάμβανα τόνους από email γιατί ο ηλίθιος είχα βάλει το email μου στο τέλος από το κείμενο νομίζοντας ότι θα στέλνονταν μόνο σε μερικούς συμβασιούχους ασφαλείας και θα το κρατούσαν. Αλλά ότι τρελός άνθρωπος μπορείς να φανταστείς μου έγραφε. Και ένα από αυτά ήταν από κάποιον Τζέιμς Γίγκερ, και πράγματι τα διάβαζα σχεδόν όλα. Και ήταν ένα καλογραμμένο μήνυμα που έλεγε «Γεια σου φίλε, θα πάω στο Ιράκ…» και διάφορα άλλα και τελείωνε με «τηλεφώνησε μου αν υπάρχει οτιδήποτε που μπορώ να κάνω για εσένα». Οπότε παίρνω τηλέφωνο γύρω στα τρία λεπτά αργότερα. Μιλάγαμε και εκείνος ετοιμάζονταν να πάει στο Ιράκ και μου εξηγούσε τη κατάσταση, και εγώ μόλις είχα επιστρέψει και είχα ξοδέψει κυριολεκτικά $60.000 σε 30 μέρες. Και φοβόμουν για τα λεφτά, τότε ζούσα στο Μπέβερλι Χιλς και μου είπε τις μαγικές λέξεις «φεύγουμε σε μία εβδομάδα. Είναι $650 την ημέρα, θα σε ενδιέφερε να έρθεις;». Αυτό ήταν, έτοιμος για το αεροπλάνο! Έτσι γνωριστήκαμε, αυτό είναι όλο. Πρόσωπο με πρόσωπο συναντηθήκαμε στην είσοδο από ένα ξενοδοχείο στην Ιορδανία αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία…
ΓΙΓΚΕΡ: Σοβαρά τώρα, σκέφτομαι αυτό που είχες γράψει είναι τουλάχιστον άλλο ένα βίντεο αν όχι ένα βίντεο για κάθε κομμάτι του.
ΜΟΥΚΙ: Σοβαρά τώρα;
ΓΙΓΚΕΡ: Ω, ναι!
ΜΟΥΚΙ: Ούτε καν που θυμάμαι το κείμενο. Έχω να το δω 10 χρόνια ή κάτι τέτοιο.
ΓΙΓΚΕΡ: Είναι στο βιβλίο μου «High Risk Civilian Contracting» αν και νομίζω όλο και κάπου θα υπάρχει στο διαδίκτυο. Αλλά είναι σίγουρα στο βιβλίο μου που αν θέλετε υπάρχει και για Kindle αν σας ενδιαφέρει το θέμα των συμβολαίων. Σειρά σου… Όχι, εγώ ρωτάω. Εξοπλισμός που χρησιμοποίησες στο Ιράκ, ξέρεις, χρήσιμος εξοπλισμός στο Ιράκ.
ΜΟΥΚΙ: Χρήσιμος εξοπλισμός στο Ιράκ… Χμ… Προσωπικά δε μου άρεσαν οι θήκες γεμιστήρων στο πόδι, αυτό είναι προσωπική μου προτίμηση. Θα έλεγα η εξάρτηση μάχης. Αν έχετε μπει στο χώρο των όπλων τα τελευταία 9 χρόνια, δεν έχετε ιδέα με τι είχαμε να κάνουμε πριν. Υπήρχαν οι λεγόμενες Ροδεσιανές εξαρτήσεις τις οποίες κανένας δεν είχε. Και μετά ήρθε ο πόλεμος ο οποίος δημιούργησε ανάγκη για πρακτικότητα για να υπερνικήσει το τότε δόγμα. Και ξαφνικά, έπρεπε να μεταφέρουμε τους γεμιστήρες ψηλά στο στήθος. Και τότε άρχισαν να εμφανίζονται οι νέες εξαρτήσεις στήθους. Σήμερα! Ο κόσμος πηγαίνει αντίθετα στην εξέλιξη. Βλέπεις τύπους που πάνε στα σκοπευτήρια και βάζουν τους γεμιστήρες όλο και χαμηλότερα.
ΓΙΓΚΕΡ: Για τις εξαρτήσεις στήθους λες;
ΜΟΥΚΙ: Ναι, ναι. Εσείς που το κάνετε αυτό αντιγράφετε τις εξαρτήσεις τύπου Η το οποίο το είχαμε κάνει ήδη και δε δούλεψε. Άρα, το ένα και μοναδικό πιο ιερό υλικό από όλα ήταν η αποδοχή και η χρήση της Ροδεσιανής εξάρτησης στήθους.
ΓΙΓΚΕΡ: Θέλω να πω, όχι ότι διαφωνώ με αυτό, αλλά το πρώτο του είδους του ήταν το R.E.V., το αφαιρούμενο γιλέκο μάχης στο οποίο μπορούσες να μετακινήσεις τις θήκες…
ΜΟΥΚΙ: Ναι.
ΓΙΓΚΕΡ: Και πιστεύω ότι αυτό ήταν μία από τις μεγαλύτερες καινοτομίες της εποχής.
ΜΟΥΚΙ: Ήταν. Πριν από αυτό, υπήρχαν ελάχιστα αλεξίσφαιρα στις ομάδες SEAL. Όταν πηγαίναμε σε ασκήσεις χρεωνόμασταν τα αλεξίσφαιρα και κανείς δεν ήξερε πως να τα φορέσει, που να τα ρυθμίσει και μερικοί τα έβαζαν πάνω από τις εξαρτήσεις Η τους… Και δε σου λέω μαλακίες! Αυτή ήταν η πρώτη φορά που το αλεξίσφαιρο έγινε ενσωματωμένο βασικό μέρος του στρατιώτη.
ΓΙΓΚΕΡ: Ωραία πράγματα. Πως είναι η εργασία στα συμβόλαια υπηρεσιών ασφαλείας σήμερα;
ΜΟΥΚΙ: Σκατά! Ορίστε τι πιστεύω ότι έγινε, αυτό είναι… Οι εταιρίες αντιλήφθηκαν ότι πλήρωναν πολλά λεφτά για υψηλής ποιότητας άτομα. Σκεφτείτε ότι έβγαζα $30.000 το μήνα. Και επειδή σκέφτονταν τη χειρότερη περίπτωση ήθελαν τους κατάλληλους ανθρώπους στα κατάλληλα σημεία, τη κατάλληλη στιγμή, με τον κατάλληλο εξοπλισμό και ήμασταν άρχοντες που περπατούσαν στη γη με όπλα. Τα πάντα ήταν καλά. Και μετά κατάλαβαν όταν οι επιχειρηματίες μπήκαν στη μέση, ότι η χειρότερη περίπτωση συμβαίνει πολύ σπάνια. Μπορούμε να τα καταφέρουμε μερικούς σκατάδες που δε μπορούν να βρουν αλλού δουλειά. Και από εκεί ξεκίνησε με αρχικά τους μισθούς να πέφτουν, οι πιο έμπειροι απόστρατοι τύποι έλεγαν «έι, δεν αφήνω την οικογένεια μου για αυτό». Και έπεσε στα $15.000… Και δεν ήταν άσχημο. Αν είσαι 28 και μόνος σου είναι τέλεια λεφτά. Και έχει πέσει τόσο που είναι γύρω στα $300 την ημέρα σήμερα. Αν είσαι ένα ικανό υπεύθυνο άτομο με κατάλληλη μόρφωση, μπορείς γενικά να φτάσεις πολύ κοντά σε αυτά τα χρήματα με μία κανονική δουλειά. Πρόσθεσε σε αυτό την απομακρυσμένη εργασία, το χωρισμό από την οικογένεια σου και τον πιθανό κίνδυνο, και ξαφνικά, δεν αξίζει να πας στο εξωτερικό. Άρα αυτό που έχεις σήμερα είναι, από το τελευταίο μου συμβόλαιο, και δε θα πω το όνομα της εταιρίας γιατί είναι αρκετά καλοί άνθρωποι… Ήμουν υπεύθυνος του προγράμματος με τριάντα-κάτι υπαλλήλους από κάτω μου, και πολλοί από αυτούς ήταν άσχετοι. Ένας οδηγός φορτηγού από το στρατό ο οποίος σίγουρα ήταν κατάλληλος να οδηγάει ένα φορτηγό, δεν έχει όμως καμία δουλειά να προστατεύει έναν άλλο άνθρωπο με ένα όπλο στα χέρια. Δεν είναι κατάλληλα εκπαιδευμένος, δεν έχει το σωστό τρόπο σκέψης, ή ειλικρινά την επιθυμία. Ήταν εκεί μόνο για τα λεφτά. Και εμείς πηγαίναμε για τα λεφτά αλλά αγαπάμε τη πατρίδα μας και δε ψάχναμε για να πολεμήσουμε με τον εχθρό, αλλά πολεμούσαμε αν τον βρίσκαμε. Ήταν πόλεμος. Τώρα είναι απλά δουλειά. Κακοπληρωμένη δουλειά με χαμηλές απαιτήσεις και δεν την κάνω πια.
ΓΙΓΚΕΡ: Σωστά. Όταν γύρναγα στη Βαγδάτη, στη βάση PX ή οπουδήποτε, ρώταγες τους συναδέλφους και έλεγε ο ένας SEAL, άλλος Ειδικές Δυνάμεις, άλλος διασώστης μάχης… Ξέρεις, άλλος από εκεί πρώην Δύναμη Δέλτα…
ΜΟΥΚΙ: Ακριβώς!
ΓΙΓΚΕΡ: Και δεν είναι έτσι πια…
ΜΟΥΚΙ: Όχι, με τίποτα. Όχι! Όταν ήμουν ο πιο ικανός και έμπειρος μέσα στο δωμάτιο, ήξερα ότι ήταν ώρα να φεύγω. Δε κάνω πλάκα.
ΓΙΓΚΕΡ: Ωραίο αυτό… Λοιπόν, τι συμβουλή θα έδινες σε κάποιον που θέλει να μπει στο χώρο των συμβολαίων υπηρεσιών ασφαλείας;
ΜΟΥΚΙ: Χμ… Πήγαινε πίσω στη σχολή σου, γίνε επιχειρηματίας… Πραγματικά πιστεύω ότι τα συμβόλαια βγήκαν εκτός ελέγχου το 2004 και έγιναν καριέρα. Και παρότι μερικοί άνθρωποι πράγματι ήταν ικανοί να αξιολογηθούν μέσω κάποιων πολύ καλών εκπαιδεύσεων και με ιστορικό από ένοπλες δυνάμεις ή αστυνομία… Αλλά σοβαρά, η συμβουλή μου αν ψάχνεις να μπεις στο χώρο των συμβολαίων υπηρεσιών ασφαλείας είναι, πραγματικά, μη το κάνεις! Αυτή είναι η προσωπική μου γνώμη, είμαι κακομαθημένος, πέρασα το μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής μου στο πόλεμο, και εγώ και ο Τζέιμς συμμετείχαμε στη χρυσή εποχή των συμβολαίων υπηρεσιών ασφαλείας. Ακόμα και αν μου πρόσφεραν $20.000 για να πάω στο εξωτερικό τώρα, πάλι θα είχα στην άκρη του μυαλού μου «έβγαζα $30.000 κάποτε». Ξέρεις τι θέλω να πω; Δε ξέρω, αν είσαι 20 χρονών και μόλις βγήκες από το Σώμα Πεζοναυτών, δεν έχεις ιδέα τι κάνεις, είναι καλύτερο από το τηγανίζεις πατάτες μάλλον… Δε ξέρω…
ΓΙΓΚΕΡ: Με ρωτάνε συνέχεια νοσοκόμοι και αστυνομικοί, και πάντα τους λέω, μη καταστρέφεις μία καριέρα για μία δουλειά.
ΜΟΥΚΙ: Πολύ σωστό. Και θυμάμαι μία μέρα που τρώγαμε πρωινό και είπες σε έναν ακριβώς αυτό. Ο τύπος έχασε το μυαλό του…
ΓΙΓΚΕΡ: Τι έκανες εσύ που άλλαξε το πως λειτουργούν τα συμβόλαια υπηρεσιών ασφαλείας;
ΜΟΥΚΙ: Χμ…
ΓΙΓΚΕΡ: Και μη πεις ότι δεν έκανες τίποτα.
ΜΟΥΚΙ: Ήμουν έτοιμος να πω ότι δε νομίζω ότι άλλαξα κάτι…
ΓΙΓΚΕΡ: Σε ξέρω αρκετά καλά για να καταλαβαίνω τι θα πήγαινες να πεις.
ΜΟΥΚΙ: Εντάξει λοιπόν… Εάν έχεις συμβόλαιο υπηρεσιών ασφαλείας τώρα, ή ήσουν μετά το 2005, και σε υποχρέωσαν να υπογράψεις ένα έγγραφο που λέει ότι απαγορεύεται να συμμετάσχεις σε επιθετικές επιχειρήσεις μάχης, είμαι ένας από τους λόγους. Ξέρεις, παλιά στις καλές μέρες, αν κάποιος έκανε ενέδρα στο κομβόι μας, βγαίναμε έξω και σκοτώναμε τους γαμημένους. Αλλά δεν υπάρχουν πια αυτές οι μέρες. Δε πολεμάμε πια στο πόλεμο. Ο ίδιος μας ο Πρόεδρος προσποιείται ότι δεν υπάρχει πόλεμος. Το ISIS δε θεωρείται απειλή ενώ ταυτόχρονα καίει ολόκληρη χώρα. Ήμουν εκεί τότε… Ξέρεις, έλεγαν ότι ήμουν καουμπόι, και ήταν όλα τα πρωτοσέλιδα με εμάς ως καουμπόηδες αλλά κοίτα να δεις. Ήταν η Άγρια Δύση και οι καουμπόηδες χρειάζονταν.
ΓΙΓΚΕΡ: Ένα άλλο πράγμα που εσύ άλλαξες ήταν ότι έγινες το πρόσωπο των συμβολαίων ασφαλείας. Γιατί κάθε φορά που υπάρχει μία γαμημένη φωτογραφία σε κάποιο σχετικό άρθρο, είσαι εσύ επάνω στη ταράτσα στο Ιράκ με το όπλο να τρέχεις.
ΜΟΥΚΙ: Σωστά…
ΓΙΓΚΕΡ: Έλα τώρα, το ξέρεις καλά… Είσαι το παιδί της αφίσας για τα συμβόλαια υπηρεσιών ασφαλείας. Και αν όχι για όλα τα συμβόλαια υπηρεσιών ασφαλείας, για τη Blackwater.
ΜΟΥΚΙ: Οπωσδήποτε.
ΓΙΓΚΕΡ: Ιστορική πλευρά των συμβολαίων υπηρεσιών ασφαλείας;
ΜΟΥΚΙ: Υπήρχαν συμβασιούχοι πολεμιστές που μάχονταν για τις ΗΠΑ από την εποχή του Ρόσεν Μπο. Του Γάλλου στρατηγού που τον έδιωξαν γιατί ήταν παιδεραστής και ασελγούσε στα παιδιά του. Είχε έρθει στις ΗΠΑ για να διδάξει πειθαρχεία και τάξη στο στρατό ξηράς. Ένα πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι αυτό. Αν έχεις δει ποτέ ένα αεροσκάφος P-40 Warhawk με τα δόντια καρχαρία ζωγραφισμένα από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτό ήταν από την Ομάδα Εθελοντών Αμερικάνων που τους αποκαλούσαν Ιπτάμενες Τίγρεις. Ήταν μισθοφόροι. Ήταν Αμερικάνοι που παραιτήθηκαν από τις Ένοπλες Δυνάμεις και πήγαν να πολεμήσουν μαζί με Κινέζικες Ένοπλες Δυνάμεις με την υποστήριξη του Υπουργείου Εξωτερικών και τη καλή θέληση των Αμερικανών. Οι Αμερικάνοι πάντα χρειάζονταν συμβόλαια… Ήταν στο Βιετνάμ, στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, παντού. Ο μοναδικός λόγος για τον οποίο υπάρχει οποιαδήποτε αρνητική εικόνα στον όρο είναι λόγω των New York Times και του μίσους τους για τον Τζωρτζ Μπους. Κάθε αριστερός μισούσε τον Τζωρτζ Μπους. Ο Χάρλει Μπέρτον, ο Ντάιν Κορ, όλοι οι αριστεροί όταν ο Πρόεδρος Μπους ήταν εν ενεργεία μισούσαν κάθε έκφανση του πολέμου…
ΓΙΓΚΕΡ: Αν και το υποστήριξαν στο ξεκίνημα.
ΜΟΥΚΙ: Το έκαναν, αναμφισβήτητα. Αλλά με το που έφυγε ο Μπους από τη διοίκηση, ήρθε ο Μπαράκ Ομπάμα που ανελέητα δολοφονούσε ανθρώπους με μη επανδρωμένα αεροσκάφη και δε τους ενδιέφερε γιατί, δε μπορώ να καταλάβω τι πρόβλημα έχουν… Με τη «κοινωνική δικαίωση» ότι έφυγε ο Μπους σταμάτησε να τους ενδιαφέρει ότι αυτός ο άνθρωπος έστελνε αεροσκάφη να δολοφονούν ανθρώπους. Λοιπόν, πίσω στην ιστορική πλευρά γιατί ξέφυγα. Από την ιστορική πλευρά, δε θα χαθεί ποτέ. Είναι ένα σημαντικό εξάρτημα της πολεμικής μηχανής μας… Χμ… Όταν ένας πόλεμος αναπτύσσεται είναι αδύνατο να κατασκευάσεις εμπειρία. Πρέπει να την αγοράσεις. Όταν ο στρατός σου έχει μικρύνει και έχεις διώξει όλους τους στρατιώτες σου πίσω στις φάρμες, βαφεία, σε οτιδήποτε έκαναν, θα τους χρειαστείς επειγόντως. Και τότε ξέρεις, άνθρωποι όπως εμείς… Να σου το πω έτσι… Πόσα λεφτά θα χρειάζονταν για εσένα και εμένα, ξέρεις την ισορροπία λεφτά, εξοπλισμός & ομάδα, και η αποστολή; Θα πολεμήσω το Ισλαμικό Κράτος; Τότε φύγαμε. Δώσε μου 100 χιλιάδες το μήνα και πάμε. Ο καλύτερος εξοπλισμός είναι κάτι δεδομένο. Αλλά για εσένα και εμένα, θα χρειάζονταν μία τέλεια συμφωνία για να προσφέρουμε τις εμπειρίες μας στο πόλεμο.
ΓΙΓΚΕΡ: Δε θα είχα πρόβλημα ακόμα και να πλήρωνα μόνος μου τα αεροπορικά εισιτήρια να πετάξω στην Αραβία για να πολεμήσω στο πλευρό των Κούρδων.
ΜΟΥΚΙ: Απόλυτα.
ΓΙΓΚΕΡ: Αλλά ξέρεις πολλοί άνθρωποι λένε, είσαι μισθοφόρος ή συμβασιούχος; Ποια είναι η διαφορά; Ο μισθοφόρος σκοτώνει ανθρώπους για λεφτά, ο συμβασιούχος δε θα σκότωνε για λεφτά κανέναν που δε θα σκότωνε με ευχαρίστηση και δωρεάν.
ΜΟΥΚΙ: Έτσι ακριβώς.
ΓΙΓΚΕΡ: Τελευταία ερώτηση. Πως ήταν στο Ιράκ, όχι η δουλειά αλλά οι χαλαρές στιγμές, οι άνθρωποι και πως ήταν να ζεις εκεί;
ΜΟΥΚΙ: Ενδιαφέρον που το ρώτησε κάποιος αυτό… Ήμουν στο Ιράκ κυριολεκτικά από την εισβολή μέχρι τον εμφύλιο του Ιράκ, τη γνωστή έξαρση της ανταρσίας. Όταν πρωτοέφτασα εκεί ειλικρινά μπορούσες να οδηγήσεις μέσα στη Φαλούτζα. Είχαν τρομοκρατηθεί τόσο πολύ… Όλοι κορόιδευαν τη τακτική σοκ και δέους αλλά σου λέω ήταν τόσο φοβισμένοι που ακόμα και ο πιο εξτρεμιστής Σουνίτης αντάρτης έρχονταν στο αμάξι και σου έδινε νερό. Λοιπόν, γνώρισα άτομα σε διαφορετικές φάσεις οι Ιρακινοί, οι Αφγανοί, οι Φιλιππινέζοι… Όλοι οι άνθρωποι όπου και αν έχω πάει θέλουν να έχουν ένα πιο όμορφο αυτοκίνητο και σπίτι από τον γείτονα, θέλουν τα παιδιά τους να έχουν καλύτερη ζωή από τη δική τους, και θέλουν τη γαμημένη ησυχία τους. Ο ορισμός από τι σημαίνουν αυτά τα πράγματα είναι το μόνο που αλλάζει. Για άλλον είναι να έχει τέσσερις καμήλες, καλύτερες από τον γείτονα. Εμένα στα αρχίδια μου, αλλά ξέρεις… Οι άνθρωποι είναι υπέροχοι, αλλά όταν έχεις τυράννους, άρρωστους ανθρώπους που προωθούν, απαιτούν και επιβάλλουν τη κακόβουλη θέληση τους στους ανθρώπους, βγαίνει η σκοτεινή πλευρά των ανθρώπων. Αγαπάω μερικές περιοχές του Ιράκ, ή ο Ιρακινός που δε θα πω το όνομα του αλλά ξέρεις για ποιον μιλάω, ένας καλός μας φίλος που κινδυνεύει πολύ τώρα, αυτός και η οικογένεια του, και μου λείπουν. Και είναι εύκολο για εμένα όταν νευριάζω να λέω γάμα τους εκεί κάτω, δε με νοιάζει τι θα πάθουν, αλλά με ενδιαφέρει. Πραγματικά με ενδιαφέρει, μου λείπουν. Το ηλιοβασίλεμα στη Βαγδάτη πάνω από τον Τίγρη ποταμό… Απίστευτο φίλε μου, δε το φαντάζεσαι. Οι ποταμοί ενώνονται δημιουργώντας τη Βαβυλώνα την Εύφορη Ημισέληνο, έρημος παντού και μία πινελιά από πράσινο… Λέγεται ότι εκεί είναι ο Κήπος της Εδέμ. Και όταν βλέπεις αυτό το πράγμα λες Θεέ μου τι είναι αυτό; Σίγουρα είναι αυτό. Το φαγητό, τρώω Χόμους με τη γυναίκα μου, όλοι οι Αμερικάνοι τρώνε Χόμους… Εκεί έφαγα το πιο ωραίο Χόμους που υπάρχει στη γη.
ΓΙΓΚΕΡ: Και τσάι επίσης.
ΜΟΥΚΙ: Τσάι! Πραγματικό τσάι, όχι τις αηδίες των χίπστερ. Σκατά φίλε… Το φαγητό ήταν πανέμορφο, η γενναιοδωρία τους. Αυτοί οι άνθρωποι έχεζαν σε τρύπες, όχι γιατί είναι σιχαμένοι, γιατί μόνο αυτό είχαν. Και όταν έμπαινες στο σπίτι τους, ότι είχαν ήταν δικό σου.
ΓΙΓΚΕΡ: Θέλω να πω κάτι γιατί όποτε κάποιος λέει κάτι τέτοιο λένε πολλοί για τους βρομιάρηδες Άραβες. Ένα πράγμα που έλεγαν ήταν ότι σκουπίζουν το κώλο τους με το χέρι τους. Ένας Ιρακινός φίλος μου, μου είπε αυτό, είπε, Τζέιμς αν ρίξω σκατά στο πρόσωπο σου, θα το πλύνεις με σαπούνι και νερό ή θα το σκουπίσεις με ένα χαρτί; Είπα θα το έπλενα με σαπούνι και νερό. Και απάντησε, και εμείς έτσι καθαριζόμαστε.
ΜΟΥΚΙ: Ακριβώς. Το κάνω και εγώ συνέχεια και πολλοί μου λένε διάφορα. Και μερικοί άλλοι λένε… Γαμάνε κατσίκες; Ναι. Αλλά το ίδιο κάνουν και μερικοί άνθρωποι στο Άρκανσας. Δε θέλω να είμαι αγενής με το κόσμο από το Άρκανσας, αν και δε καταλαβαίνω γιατί ζείτε στο Άρκανσας. Αλλά κάθε χώρα έχει τους λιγότερο και περισσότερο κοινωνικά μορφωμένους ανθρώπους. Μου λείπει το Ιράκ. Δείτε φωτογραφίες του Ιράκ από το 1950 μέχρι το 1970 και θα καταλάβετε. Το ίδιο και με το Αφγανιστάν, είχαν παντού φωτογραφίες με το πως ήταν τη δεκαετία του 1950 και ήταν τέλειο. Η κοινή ρίζα του κακού που θα βρεις είναι η θρησκευτική ηγεσία.
ΓΙΓΚΕΡ: Ναι.
ΜΟΥΚΙ: Είμαι Χριστιανός, αλλά όταν κάποιος Χριστιανός φίλος μου λέει κάποια ηλιθιότητα όπως «πρέπει να έχουμε Χριστιανικό νόμο και όλοι…». Όχι! Όχι! Θα καταστρέψουν τα πάντα, τη γη και όλους τους ανθρώπους που ζουν επάνω της. Λοιπόν, αγάπησα το Ιράκ. Έχω πάει παντού, πέρασα κυριολεκτικά χρόνια εκεί και ήμουν τυχερός που ταξίδεψα από τη Βαβυλώνα, στη Χίλα, όλα τα μέρη που λέει η Βίβλος, τα σύνορα… Και μου λείπει, είναι πραγματικά πανέμορφο.
ΓΙΓΚΕΡ: Είναι μερικοί καλοί άνθρωποι εκεί, σίγουρα. Εντάξει λοιπόν, υποθέτω αυτό ήταν. Φίλοι επισκεφθείτε το dynamitejones.com και μπορείτε να δείτε τα βίντεο μας, το κανάλι μου στο YouTube, το δικό του… Δείτε αυτά. Ευχαριστούμε που μας παρακολουθήσατε, επισκεφθείτε τους φίλους μας από το pipehittersunion.com και να θυμάστε, η ευθύνη σας να είστε έτοιμοι για τη μάχη… Χαχα, ναι και από τη Spike’s Tactical… Δε τελειώνει ποτέ.
Ιστορίες
#Ιστορίες #Συμβόλαια #Υπ #Ασφαλείας #σε #Εμπόλεμες #Ζώνες
