Ο κύριος Ρομπ Ο’Νιλ είναι ίσως ο μοναδικός άνθρωπος του DEVGRU του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ που έχει αποκτήσει τόση δημοσιότητα. Ο λόγος είναι ασφαλώς ότι ήταν ο ομαδάρχης της ομάδας που εισέβαλε και εξουδετέρωσε τον Οσάμα Μπιν Λάντεν στο κρησφύγετο του στο Αμποταμπάντ του Πακιστάν, όπως επίσης και ένας από τους Navy SEAL που απελευθέρωσαν τον καπετάνιο κύριο Ρίτσαρντ Φίλιπς και το πλήρωμα του από τους πειρατές που τους είχαν πιάσει αιχμαλώτους στη Σομαλία. Αυτές είναι μόνο δύο από τις εκατοντάδες επιχειρήσεις στις οποίες έχει λάβει μέρος.
Έπειτα από μερικά χρόνια με σοβαρή επιχειρησιακή εμπειρία στους Navy SEAL ο κύριος Ρομπ Ο’Νιλ πέρασε τη διαδικασία επιλογής και έγινε μέρος της μίας από τις τρεις ομάδες Tier-1, την DEVGRU (Naval Special Warfare Development Group, Ομάδα Ανάπτυξης Ειδικών Επιχειρήσεων Ναυτικού) που παλαιότερα ονομάζονταν SEAL Team 6. Για όσους αναρωτιούνται τι σημαίνει να είσαι μέλος ομάδας Tier-1 δεν υπάρχει κάτι καλύτερο από την επόμενη σύντομη ομιλία. Στη παρακάτω ομιλία από το 2014 ο κύριος Ρομπ Ο’Νιλ αφηγείται την αποστολή διάσωσης του καπετάνιου κυρίου Ρ. Φίλιπς. Είναι μία εξαιρετική ομιλία και εξίσου διδακτική, ειδικά όταν την αφηγείται κάποιος που ήταν εκεί και ταυτόχρονα είναι και ένας από τους πιο επίλεκτους πολεμιστές εν ζωή. Το βίντεο είναι απόσπασμα από μία μεγαλύτερης διάρκειας παρουσίασης του και στοχεύει στο να δείξει τη σπουδαιότητα της σωστής προετοιμασίας και ετοιμότητας. Παρακάτω είναι το βίντεο στα Αγγλικά και στη συνέχεια ακολουθεί η ομιλία μεταφρασμένη στα Ελληνικά.
Λοιπόν, γενικά προετοιμαζόμαστε για οτιδήποτε μπορεί να συμβεί κάθε στιγμή και είχαμε και την ευκαιρία να το αποδείξουμε αυτό.
Το Απρίλιο του 2009 η πειρατεία είχε γίνει πολύ δημοφιλής στο Κέρας της Αφρικής. Αυτό που γίνονταν ήταν ότι μια μικρή ομάδα από πειρατές καταλάμβανε το πλοίο, αιχμαλώτιζε το πλήρωμα, κρατούσαν όλο το εμπόρευμα και περίμεναν μέχρι η ασφαλιστική εταιρία ή η χώρα ή οποιοσδήποτε θα πλήρωνε τα λύτρα. Δε θα πείραζαν το πλήρωμα, επέστρεφαν τα πάντα πίσω. Ξέρετε, τα χρήματα άλλαζαν χέρια, η διαδικασία είχε ολοκληρωθεί και είμαστε πάλι πίσω για δουλειά.
Τώρα σκέφτομαι για τον εαυτό μου, τι σημασία έχουν αυτά για εμένα;
Είμαι στη Βιρτζίνια, είναι τα γενέθλια μου, ήταν Παρασκευή 10 Απριλίου, και βασικά ήμουν στο πρωινό Πασχαλινό πάρτυ της κόρης μου στο νηπιαγωγείο. Τώρα, βασικά είμαι στη σειρά, σκεφτήκαμε ότι ήταν καλή ιδέα να καθίσουμε όλα τα παιδιά κάτω και να τα ταΐσουμε, έτσι είμαι στη γραμμή και παίρνω παραγγελία από ότι ζητούσε το κάθε 4-χρονο, ξέρετε, καπ-κέικ και τέτοια.
Και καθώς επιστρέφω προς τη κόρη μου χτυπάει το τηλέφωνο μου, κοιτάω κάτω και διαβάζω το μήνυμα και αναγνωρίζω τον κωδικό. Ο Ρίτσαρντ Φίλιπς είχε πιαστεί αιχμάλωτος από Σομαλούς πειρατές και καλούσαν την ομάδα μου και εμένα να πάμε να τους πιάσουμε.
Λοιπόν, στέκομαι εκεί και σκέφτομαι «είναι ώρα να πηγαίνω». Έτσι έπρεπε να πάρω τηλέφωνο τη μαμά και κάπως να προσπαθήσω να της εξηγήσω την κατάσταση. Αυτό που είναι το αστείο με τις συζύγους των SEAL, ήταν λες και το γνώριζε ήδη, είναι λες και είναι πιο έξυπνες από εμάς και έχουν καλύτερο δίκτυο πληροφοριών. Οπότε ήταν ήδη στο δρόμο προς το νηπιαγωγείο. Σοβαρά, είναι αλήθεια. Η Ειδική Ροζ Ομάδα! Είναι πραγματικά φοβερές, και δεν έχουν και επιχειρησιακή ασφάλεια και μπορούν να λένε ότι θέλουν!
Και λοιπόν, φιλάω τη κόρη μου, γυρίζω τη πλάτη μου και πάω στο πόλεμο. Τώρα, είχα ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα για να ετοιμαστώ για δουλειά και είχα μόνο λίγα λεπτά να ξοδέψω. Έτσι κατέληξα ότι θα πάω σε ένα 7-Eleven που υπάρχει ακριβώς έξω από το στρατόπεδο της SEAL Team 6. Κατέληξα εκεί γιατί είχα ένα σχέδιο. Θα κάνω ανάληψη όσο περισσότερα μετρητά μπορώ από το ΑΤΜ, θα πάρω ένα κουτί καπνό Copenhagen και μια κούτα τσιγάρα. Και η σκέψη πίσω από αυτό ήταν ότι γνώριζα πως θα κάναμε άλμα κάπου αλλά δεν μπορούσα να είμαι σίγουρος το που θα καταλήγαμε. Ίσως να ήταν κάπου που δεν είχαμε πρόθεση. Αν ήταν σε κάποιο σχετικά φιλικό έδαφος θα μπορούσα να εξαγοράσω την ελευθερία μου ή να κάνω παζάρια με καπνό. Ή απλά θα περνούσα τα γενέθλια μου με μετρητά και καπνό, μπορώ να ζήσω και με αυτό.
Τώρα είμαι στην ουρά για να πάρω αυτά τα πράγματα και μπροστά μου είναι «ο τύπος», και πιστέψτε με, όλοι γνωρίζετε τον τύπο. Έχει τύχει ποτέ να πλησιάσετε σε ένα κόκκινο φανάρι και να έχετε μπροστά σας ένα αυτοκίνητο, ανάβει πράσινο και δεν κουνιέται; Αυτός είναι «ο τύπος». Είσαι στο δρόμο από τη δουλειά προς το σπίτι, θέλεις να μαγειρέψεις βραδινό και θέλεις να σταματήσεις να πάρεις μερικά πράγματα στο μαγαζί. Πήρες τα πράγματα που ήθελες, είσαι 14ος στην ουρά και κάποιος μπροστά σου έχει 30 πράγματα γραμμένα και κάνει λες και συμπληρώνει επιταγή, αυτός είναι «ο τύπος», και εσύ βιάζεσαι να πας να μαγειρέψεις βραδινό. Αυτός ο τύπος ήταν μπροστά μου και βασικά βιαζόμουν.
Λοιπόν, είμαι πίσω από το τύπο και κάνει διάφορα, μιλάει με όλους και ένα πράγμα που αγοράζει είναι η εφημερίδα «USΑ Today» και ο τίτλος της έχει να κάνει με την αποστολή που η ομάδα μου και εγώ προσπαθούσαμε να κάνουμε. Έτσι, με πολύ πατριωτισμό αλλά πολύ αργά χτυπάει την εφημερίδα στο ταμείο και λέει «φίλε, είμαι σίγουρος ότι κάποιος θα κάνει κάτι για αυτό το πράγμα». Και του λέω, «Εϊ, φιλαράκι, πλήρωσε τις μαλακίες σου και θα κάνουμε κάτι» και ήταν αστείος γιατί ξέρετε ήταν κάπως, κατάλαβε ότι ήταν δίπλα στη πύλη του στρατοπέδου και έλεγε «Ω, ναι, ναι, βέβαια», ξέρετε όταν το κάνει κάποιος αυτό.
Πήρα τα πράγματα μου και έφτασα στη δουλειά στην ώρα μου. Όλοι στην ομάδα μου ήταν στην ώρα τους. Και εδώ βλέπετε στο βίντεο που ήμουν 14 ώρες και 46 λεπτά μετά από το μήνυμα που έλαβα στην αίθουσα της κόρης μου. Προσέξτε τον αλεξιπτωτιστή σε λίγο, θα δείτε ένα άλμα tandem που είναι δύο άντρες κάτω από ένα αλεξίπτωτο. Βασικά, θα σας πω που είναι. Είναι ο επόμενος. Ο άντρας που είναι δεμένος μπροστά, ακριβώς εδώ, αυτό είναι το πρώτο άλμα της ζωής του, δεν ήταν SEAL, ήταν ένας Ειδικός Επικοινωνιών του Πολεμικού Ναυτικού και αποφασίσαμε κατά τη πτήση ότι ίσως να είχαμε κάτι χρήσιμο για αυτόν.
Έτσι, του μιλάω και του λέω «Εϊ, αλλαγή σχεδίων, θα πηδήξεις με αλεξίπτωτο» και είναι κάπως «Χμ;» και φοβισμένος. Λέει «Κοίτα, δεν κατατάχτηκα στο Πολεμικό Ναυτικό για να γίνω SEAL, δε θέλω να πηδήξω με αλεξίπτωτο» και του λέω «Ναι, αλλά πρέπει να πηδήξεις. Καλό άλμα να έχεις!».
Και 1.5 μέρα αργότερα, 1.5 μέρα αργότερα μπορέσαμε να σώσουμε τον Ρίτσαρντ Φίλιπς με μερικές βολές από τους φοβερούς ελεύθερους σκοπευτές μας. Και ήμασταν ικανοί να το κάνουμε γιατί ήμασταν προετοιμασμένοι. Δεν ήταν αυτή η αρχική αποστολή μας, να πάμε και να τους πυροβολήσουμε με ελεύθερους σκοπευτές αλλά οι ελεύθεροι σκοπευτές μας ήταν έτοιμοι. Δεν ήταν υποχρεωμένοι να έχουν τις διόπτρες τους ρυθμισμένες πάνω στα όπλα τους αλλά τις είχαν.
Ο τρόπος που εμείς ως καταδρομείς προετοιμαζόμασταν ήταν ότι είχαμε πίσω στη δουλειά αυτά τα μεγάλα κλουβιά ή ντουλάπες. Και μέσα σε αυτές τις ντουλάπες είχαμε τσάντες με εξοπλισμό, κάθε τσάντα είχε ετικέτα με το περιβάλλον για το οποίο προορίζονταν. Άλμα σε θάλασσα, άλμα στο έδαφος, έρημος, ζούγκλα, μεγάλα υψόμετρα, κατάδυση, κτλ. Δίπλα από τη τσάντα ήταν μία πλαστικοποιημένη λίστα με τα περιεχόμενα της και δίπλα από τη λίστα ένας μαρκαδόρος πίνακα. Ο λόγος που το είχαμε με αυτό το τρόπο ήταν ότι η τσάντα ίσως να κάθονταν εκεί για καιρό. Αν ήθελες να εκπαιδευτείς με κάποιο εξοπλισμό από αυτή τη τσάντα, το έβγαζες, το έσβηνες με το μαρκαδόρο από τη λίστα και ήξερες ότι δεν ήταν πια εκεί. Εκπαιδευόσουν, για όσο χρειαζόσουν συνέχιζες να εκπαιδεύεσαι. Όταν είχες τελειώσει την εκπαίδευση σου με αυτό τον εξοπλισμό, τον καθάριζες. Γιατί προσέχεις τον εξοπλισμό σου, και σε προσέχει και αυτός. Κάνεις τα πάντα με τον ίδιο τρόπο. Επιστρέφεις τον εξοπλισμό στη τσάντα, σβήνεις τη διαγραφή του από τη λίστα και ξέρεις ότι είναι εκεί.
Αυτή η διαταγή ήταν για τη διάσωση ενός Αμερικάνου στη θάλασσα, ενός Αμερικάνου ομήρου στη θάλασσα. Δεν είχαμε κάνει κάτι τέτοιο 21 χρόνια. Οπότε μπορείτε να φανταστείτε, αν ήταν Παρασκευή και τα γενέθλια σου, ξέρεις τι; Θα παραβλέψω τη δουλειά και θα πάω για μπύρες, θα το κανονίσω τη Δευτέρα. Τέτοια συμπεριφορά θα μας έκανε κακό, δεν κάναμε τέτοια, δεν δουλεύουμε έτσι. Δεν επιλέγουμε τον εύκολο δρόμο.
Ιστορίες
#Ιστορίες #Ρομπ #ΟΝιλ #DEVGRU #Ετοιμότητα
