Εάν θυμάστε, το 2015 είχαμε δημοσιεύσει το άρθρο «Επιστροφή του FBI στα 9mm» όπου περιέγραφε τα αποτελέσματα της έρευνας του FBI (Federal Bureau of Investigation, Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών) για την επιλογή του ιδανικού υπηρεσιακού διαμετρήματος για υπηρεσίες επιβολής του νόμους στις ΗΠΑ. Μία από τις κρίσιμες μετρήσεις ήταν η διατρητικότητα του βλήματος που το FBI ανέφερε ότι πρέπει να είναι τουλάχιστον 12″ (30.48 εκατοστά) για να θεωρηθεί επαρκές. Γιατί όμως 12″ και όχι κάτι λιγότερο ή περισσότερο; Αυτό θα απαντήσουμε στο παρόν άρθρο καθώς πλέον αυτό το 12″ έχει γίνει βάση σε όλες τις συζητήσεις περί διατρητικότητας.

Εάν αναλογιστούμε τη διατρητικότητα των 12″ τότε είναι αρκετά ενδιαφέρον καθώς στο μέσο άνθρωπο αυτό είναι πολύ μεγαλύτερο το βάθος της ζώνης Α όπου στοχεύουμε καθώς εκεί υπάρχει η καρδιά και σπονδυλική στήλη. Με απλά λόγια, εάν το FBI ενδιαφέρονταν αποκλειστικά για βολές που διαλύουν τη καρδιά ή/και τη σπονδυλική στήλη, είτε μιλάμε για βολές από εμπρός είτε από πίσω, οι 12″ είναι υπερβολικά μεγάλο βάθος. Βλέπετε καλύτερα τη ζώνη Α στο παρακάτω στόχο μέσα στο κόκκινο πλαίσιο.

Ενδεικτικά, σύμφωνα με το Πανεπιστήμιο Ιατρικής του Ουισκόνσιν και του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας των ΗΠΑ, βάσει μετρήσεων σε 150 ενήλικα άτομα, η απόσταση δέρματος και καρδιάς ήταν 32.1 χιλιοστά (+/- 7.9 χιλιοστά) μετρώντας κάτω από το στέρνο, 31.3 χιλιοστά (+/- 11.3 χιλιοστά) μετρώντας έως το κατώτερο μέρος της καρδιάς, και από τα πλευρά ήταν 70.8 χιλιοστά (+/- 22.3 χιλιοστά). Όπως βλέπετε μιλάμε για πολλές φορές μικρότερη απόσταση από την απαιτούμενη διατρητικότητα του FBI.

Οι λόγοι λοιπόν πίσω από τις 12″ είναι κυρίως δύο. Πρώτον, το FBI δε θέλει απλώς να εξασφαλίσει ότι μία εύστοχη βολή μπορεί να διαλύσει τα ζωτικά όργανα αποτελεσματικά (δηλαδή όχι μόνο τη καρδιά, αλλά και πνεύμονες, κ.α. όργανα της ζώνης Α), αλλά και ιδανικά να χτυπήσει τη σπονδυλική στήλη που θα οδηγήσει σε άμεση εξουδετέρωση της απειλής. Κάτι πολύ σπουδαίο σε κάθε κατάσταση αυτοάμυνας. Όσο πιο γρήγορα και αποτελεσματικά εξουδετερωθεί η απειλή, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες να μην υπάρξουν αθώα θύματα. Και η σπονδυλική στήλη είναι ένας εξαιρετικός στόχος γι’αυτό καθώς παραλύει το σώμα από το σημείο προσβολής και κάτω.

Ο δεύτερος λόγος είναι όμως πιο σπουδαίος για την ένοπλη αυτοάμυνα. Μία από τις χειρότερες περιπτώσεις ενός νομίμως ένοπλου που καλείται να εξουδετερώσει μία απειλή για λόγους αυτοάμυνας ή προστασίας άλλων, είναι εάν ο κακοποιός-στόχος είναι στραμμένος στο πλάι. Σαφώς και το FBI έπρεπε να λάβει και αυτό, το χειρότερο δυνατό σενάριο, κατά νου στις δοκιμές του. Σε αυτή τη περίπτωση έχουμε μία εξουδετέρωση απειλής από το πλάι που σημαίνει ότι το βλήμα πρέπει να διανύσει κάποιο μυικό ιστό και λίπος από το χέρι της απειλής (π.χ. ώμος ή δικέφαλος), έπειτα τα πλευρά ή άλλα κόκκαλα που βρίσκονται στη περιοχή, πνεύμονες, και εν τέλει τη καρδιά. Στο μέσο άνθρωπο αυτή η απόσταση είναι οι 12″ που απαιτεί το FBI ως διατρητικότητα. Για να γίνει καλύτερα κατανοητό αυτό, βλέπετε στη συνέχεια τη διατομή ενός πραγματικού ανθρώπινου σώματος όπου φαίνεται ξεκάθαρα η απόσταση των 12″ από το χέρι έως τη καρδιά του στόχου.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι το σενάριο αυτό βασίστηκε σε πραγματικά δεδομένα καθώς τόσο στελέχη των ενόπλων δυνάμεων, όσο και σωμάτων ασφαλείας έχουν χάσει τις ζωές τους παρότι έφεραν βαλλιστικές πλάκες, από τραυματισμούς στη καρδιά από το πλάι. Ένα σημείο που σχεδόν ποτέ δε καλύπτεται από οποιαδήποτε θωράκιση. Φυσικά, αυτό το γνωρίζουν όσοι ασχολούνται με τις τακτικές ένοπλης μάχης και έτσι αυτό το σημείο αποτελεί στόχο σε απειλές που φέρουν θωράκιση.

Εν συντομία, το FBI δεν απαιτεί 12″ διατρητικότητας γιατί θέλει τα πυρομαχικά που χρησιμοποιεί να σκοτώσουν το κακοποιό και δέκα άτομα που είναι πίσω τους, αλλά για να είναι ικανά να εξουδετερώσουν επιτυχώς έναν κακοποιό ασχέτως με τη γωνία προσβολής του βλήματος. Ασφαλώς, στη πράξη τα πράγματα είναι σαφώς πιο πολύπλοκα καθώς υπάρχουν εμπόδια, ρούχα, άλλα αντικείμενα που ίσως να είναι ενδιάμεσα σε τσέπες, χρυσαφικά, κτλ. Ωστόσο, θα ήταν σχεδόν αδύνατο να μπορέσει το FBI να συμπεριλάβει και αυτά στις μετρήσεις του για την ιδανική απόσταση διατρητικότητας.