Το φορείο διάσωσης έχει δεκάδες εφαρμογές για τους διασώστες. Παραδείγματα τέτοιων είναι μεταφορά τραυματία με αναρρίχηση ή καταρίχηση, αεροδιακομιδές, κ.α. Σε αυτό το άρθρο θα δούμε πως μπορούμε να κάνουμε μεταφορά τραυματία με φορείο διάσωσης και κατασκευή τροχαλίας, πιο γνωστό στα Αγγλικά ως zip-line.

Αυτή είναι μία τεχνική που χρησιμοποιείται παγκοσμίως από τις ομάδες διάσωσης για τη μεταφορά τραυματιών από μεγάλο ύψος με ασφάλεια. Ο εξοπλισμός που απαιτεί μία τέτοια εγκατάσταση είναι ο παρακάτω.

Εφόσον διαθέτουμε όλα τα παραπάνω, βρίσκουμε ένα σταθερό σημείο στο ψηλό σημείο από όπου θα γίνει η καταρρίχηση και δένουμε το σχοινί 50 μέτρων με διπλό κόμπο ενώ το ασφαλίζουμε με δύο κόμπους Προύζικ (Prusik) με δύο σχοινιά 10 μέτρων. Ο κάθε ένας από τους δύο αυτούς κόμπους Προύζικ πρέπει να είναι 1 και αντίστοιχα 2 μέτρα από τον κόμπο που είναι δεμένο το κύριο σχοινί (50 μέτρων). Οι άλλες άκρες από τα δύο σχοινιά που χρησιμοποιούνται για κόμπους Προύζικ ασφαλίζονται σε δύο άλλα σταθερά σημεία, δεξιά και αριστερά του κύριου σχοινιού, με κόμπο ψαλιδιά (clove hitch). Όλα αυτά τα βλέπετε στην επόμενη φωτογραφία.

Στο κάτω μέρος τώρα, βρίσκουμε ένα ακόμα σταθερό σημείο ή αν δεν υπάρχει δημιουργούμε ένα με πάσσαλους. Στη συνέχεια περίπου στο 1/3 της απόστασης από το σταθερό σημείο κάνουμε ένα κόμπο όπως ο παρακάτω στο κύριο σχοινί 50 μέτρων.

Στο κέντρο του κόμπου περνάμε το συνδετήρα και εν συνεχεία περνάμε το κύριο σχοινί από το σταθερό σημείο και το δένουμε με ένα καραμπίνερ με τον κόμπο που κάναμε προηγουμένως. Η ομάδα διάσωσης που βρίσκεται στο έδαφος στη συνέχεια τεντώνει το σχοινί και όταν είναι αρκετά τεντωμένο κάνει ένα κόμπο ψαλιδιά στο καραμπίνερ. Μετά, σε ένα δεύτερο σταθερό σημείο δένονται δύο άλλα σχοινιά με κόμπους ασφάλισης Προύζικ (Prusik) όπως έγινε και στο επάνω μέρος της τροχαλίας. Το αποτέλεσμα είναι κάτι σαν αυτό που βλέπετε στην επόμενη φωτογραφία.

Πηγαίνουμε πάλι στην ομάδα διάσωσης που βρίσκεται ψηλά, μαζί με τον τραυματία. Εκεί οι διασώστες δένουν το φορείο διάσωσης με δύο ενωμένα με σταυρόκομπο σχοινιά στο πάνω και το κάτω μέρος του. Στη μέση περίπου του σχοινιού κάνουν ένα κόμπο ακόμα (λίγο πιο ψηλά στην πλευρά του κεφαλιού) και περνάνε το σχοινί μέσα από καραμπίνερ, ένα στο κάτω μέρος και ένα στο πάνω. Η άλλη άκρη του σχοινιού ασφαλίζεται περίπου στη μέση του φορείου με ένα ακόμα σταυρόκομπο με θηλιά.

Στη συνέχεια τα σχοινιά για οδήγηση και φρενάρισμα (30 μέτρα το κάθε ένα) δένονται στις τρύπες πίσω από το κεφάλι και τα πόδια του φορείου διάσωσης. Οι διασώστες πετάνε το σχοινί οδήγησης στην ομάδα που βρίσκεται στο έδαφος, αγκιστρώνουν το φορείο στο κύριο σχοινί με τα δύο καραμπίνερ που έχει ήδη προσαρμοσμένα και κρατάνε το σχοινί φρένου.

Ο πάνω διασώστης που συγκρατεί το σχοινί φρένου το περνάει από τη μέση του όπως βλέπετε στο επόμενο σχέδιο.

Και σε συνεννόηση με την ομάδα που βρίσκεται χαμηλότερα ελευθερώνει το φρένο την ίδια στιγμή που ο διασώστης εδάφους οδηγεί σε ευθεία το φορείο προς το έδαφος.

Αν η διαδικασία εκτελεστεί σωστά ο τραυματίας θα φτάσει γρήγορα και με ασφάλεια στο έδαφος. Αν υπάρχει μεγάλος κίνδυνος τότε η ομάδα διάσωσης που βρίσκεται στο ψηλό σημείο μπορεί να χρησιμοποιήσει το σχοινί για γρήγορη καταρρίχηση. Εφόσον ασφαλίσουν την εξάρτυση τους στο σχοινί ξεκινούν την καταρρίχηση.

Η ομάδα εδάφους μπορεί να βοηθήσει δένοντας δύο ακόμα σχοινιά που θα χρησιμοποιηθούν για το φρενάρισμα του διασώστη που κάνει καταρρίχηση.

Όπως είναι ξεκάθαρο και από τις φωτογραφίες, αυτή η τεχνική είναι χρήσιμη ιδιαίτερα σε κατοικημένες περιοχές όπου δεν υπάρχει άλλη έξοδος διαφυγής. Ένα σύνηθες τέτοιο παράδειγμα είναι κτίριο σε κατάσταση πυρκαγιάς. Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται παγκοσμίως και θεωρείται από τις πιο αξιόπιστες τεχνικές μεταφοράς τραυματία υπό αυτές τις συνθήκες.