Όποιος έχει βρεθεί σε κάποια εμπόλεμη ζώνη με κάποια συμμαχική δύναμη τα τελευταία χρόνια σίγουρα θα γνωρίζει την τακτική αυτή καθώς διδάσκεται ως μέρος της εκπαίδευσης πριν τη τοποθέτηση για αντιμετώπιση εχθρικών ελεύθερων σκοπευτών. Προσοχή, αυτή η τεχνική δεν έχει σχέση με τη τεχνική «κοψίματος της πίτας» που χρησιμοποιούμε στη μάχη CQC (Close Quarter Combat, δηλαδή, μάχη σε κοντινές αποστάσεις). Αν θέλετε να μάθετε για το «κόψιμο της πίτας» σε μάχη CQC-CQB μπορείτε να μεταβείτε στο παλαιότερο άρθρο μας «CQB: Κόψιμο της Πίτας (τακτική)».

Η τεχνική έχει μόνο ένα κοινό με την αντίστοιχη τακτική μάχης CQB και αυτό είναι ότι θεωρούμε ότι βρισκόμαστε στο κέντρο ενός κύκλου, μίας πίτας αν προτιμάτε. Η βασική διαφορά αυτής της τακτικής είναι ότι εφαρμόζεται το ίδιο τόσο σε μεμονωμένα άτομα όσο και σε ομάδες. Το πιο σημαντικό όταν βρισκόμαστε σε μία εχθρική περιοχή είναι να είμαστε παρατηρητικοί, σε εγρήγορση και όσο το δυνατό με καλύτερη κάλυψη. Με βάση αυτά, η τακτική καταπολέμησης εχθρικών ελεύθερων σκοπευτών θεωρεί ότι είμαστε σε μία κατάσταση όπως αυτή που βλέπετε στο επόμενο σχέδιο όπου το κίτρινο τρίγωνο αναπαριστά εμάς ή την ομάδα μας.

Όταν ακουστεί ο πρώτος πυροβολισμός από τον επιτιθέμενο ελεύθερο σκοπευτή τότε η ομάδα (ή το άτομο) πρέπει να καλυφθεί όσο πιο καλά και γρήγορα γίνεται και να προσπαθήσει να εντοπίσει τον εχθρικό ελεύθερο σκοπευτή με οπτικά μέσα χωρίζοντας πρώτα την εικονική πίτα σε δύο τμήματα. Με βάση το από που ήρθε ο πυροβολισμός θα πρέπει να είναι αρκετά εύκολο να χωρίσουμε τη πίτα σε δύο τμήματα. Παρακάτω βλέπετε με γκρι χρώμα την ύποπτη περιοχή και με λευκό την περιοχή όπου έχει αποκλειστεί ως πιθανό σημείο ύπαρξης του ελεύθερου σκοπευτή.

Η ομάδα ή το άτομο δίνει όλη τη προσοχή του(ς) στην ύποπτη περιοχή έτσι ώστε στις επόμενες βολές του εχθρικού ελεύθερου σκοπευτή να γίνει σταδιακά κόψιμο της πίτας σε ακόμα μικρότερα κομμάτια. Βλέπετε παρακάτω με σκούρο γκρι χρώμα, το κομμάτι από το οποίο φαίνεται να έρχονται όλες οι βολές σε αυτό το σχηματικό παράδειγμα που παρουσιάζουμε εδώ.

Χάρη σε αυτό τον μεθοδικό τρόπο μπορούμε να εντοπίσουμε το ακριβές σημείο από το οποίο βάλλει ο εχθρικός ελεύθερος σκοπευτής. Όταν αυτό συμβεί, μία μικρή ομάδα θα πρέπει να αποσπαστεί και να μεταφερθεί πίσω από τον εχθρικό ελεύθερο σκοπευτή για να τον εξουδετερώσει. Ασφαλώς, αυτό ίσως να μην είναι εύκολο και να υπάρχουν πιο πρακτικές λύσεις όπως για παράδειγμα κλήση για αεροπορική επιδρομή ή εξουδετέρωση με ελεύθερο σκοπευτή. Δυστυχώς όμως, οι περισσότεροι εχθρικοί ελεύθεροι σκοπευτές δρουν σε κατοικημένες περιοχές όπου οι αεροπορικές επιδρομές είναι δύσκολες και ίσως η ομάδα να μην έχει στη διάθεση της κάποιον ελεύθερο σκοπευτή. Γι’αυτό τον λόγο, το πιθανότερο είναι ότι μία μικρή καταδρομική ομάδα θα πρέπει να εξουδετερώσει τον εχθρικό ελεύθερο σκοπευτή. Εφόσον είναι εφικτό, η καλύτερη τακτική είναι η μικρή ομάδα να πλησιάσει και να εξουδετερώσει τον στόχο από πίσω όπως φαίνεται στο επόμενο σχέδιο.

Πέρα από αυτά, υπάρχουν και κάποιες βασικές καλές πρακτικές άμεσης αντίδρασης για την καταπολέμηση εχθρικών ελεύθερων σκοπευτών. Αυτές οι τακτικές άμυνας από πυρά ελεύθερων σκοπευτών είναι κοινές σχεδόν σε όλες τις εκπαιδεύσεις σύγχρονων τακτικών στρατιωτικών τμημάτων στο κόσμο σήμερα. Επιγραμματικά είναι οι ακόλουθες.

• Άμεση κάλυψη και απόκρυψη (άμεση χρήση καπνογόνων για ταχεία απόκρυψη από τον ελεύθερο σκοπευτή).
• Οι τραυματίες πρέπει να παρέχουν μόνοι τους πρώτες βοήθειες στα τραύματα τους και κανένας από την ομάδα δεν πρέπει να τους βοηθήσει μέχρι να εξουδετερωθεί η απειλή.
• Άμεσος εντοπισμός του ελεύθερου σκοπευτή και απάντηση πυρών με τον μέγιστο όγκο πυρών.
• Επίθεση και εξουδετέρωση του ελεύθερου σκοπευτή (ιδανικά περικυκλώνοντας τον και χτυπώντας τον από πίσω).
• Ανασυγκρότηση της ομάδας, παροχή πρώτων βοηθειών στους τραυματίες και έλεγχος απωλειών.

Σε όλα τα παραπάνω υπάρχουν κάποια σημεία κλειδιά τα οποία συνήθως οδηγούν σε μεγάλες απώλειες όταν δεν τηρούνται κατά την επίθεση από ελεύθερο σκοπευτή. Αυτά, κατά σειρά προτεραιότητας είναι:

1. Μέχρι να εξουδετερωθεί ο κίνδυνος δεν πρέπει κανένας να ασχολείται με τους τραυματίες ή τους νεκρούς.
2. Πρέπει να υπάρχει σχέδιο άμεσης αντίδρασης σε επίθεση ελεύθερου σκοπευτή και να γίνεται «πρόβα» συστηματικά από την κάθε επιχειρησιακή ομάδα μάχης.
3. Πρέπει να υπάρχει συνεχώς περιμετρική ασφάλεια 360 μοιρών.

Κλείνοντας, όπως αναφέρεται ξεκάθαρα σε όλες τις σχετικές εκπαιδεύσεις και εγχειρίδια παγκοσμίως, εξουδετέρωση απειλής στη περίπτωση εχθρικού ελεύθερου σκοπευτή θεωρείται μόνο η περίπτωση όπου ο εχθρικός ελεύθερος σκοπευτής είναι επιβεβαιωμένα νεκρός.