Πολύ πρόσφατα αποχαρακτηρίστηκε μία ανάλυση από τις 29 Σεπτεμβρίου του 2009 που αφορά επιθέσεις σε πλοία με θαλάσσιους αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς στα Στενά του Ορμούζ. Η ανάλυση ήταν από το JIEDDO (Joint Improvised Explosive Device Defeat Organization, Διακλαδικός Οργανισμός Αντιμετώπισης Αυτοσχέδιων Εκρηκτικών Μηχανισμών) των ΗΠΑ. Παρακάτω βλέπετε το εξώφυλλο της ανάλυσης που θα δούμε σε αυτό το άρθρο.

Η ανάλυση αφορά επιθέσεις σε πλοία μέσω θαλάσσιων αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών με στόχο είτε εμπορικά πλοία είτε πλοία του Πολεμικού Ναυτικού. Είναι μία σύντομη σχετικά ανάλυση που θα την παραθέσουμε αυτούσια στη συνέχεια μεταφρασμένη στα Ελληνικά έτσι ώστε ο κάθε αναγνώστης να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Για να είναι πιο εύκολα κατανοητό, οι θαλάσσιοι αυτοσχέδιοι εκρηκτικοί μηχανισμοί (στα Αγγλικά WBIED) είναι θαλάσσιες ή υποθαλάσσιες αυτοσχέδιες συσκευές που στόχο έχουν τη πυροδότηση του εκρηκτικού μηχανισμού που φέρουν. Βλέπετε ένα αρκετά εξελιγμένο πραγματικό WBIED στη παρακάτω φωτογραφία.

Και στη συνέχεια, παρακάτω μπορείτε να δείτε τη φωτογραφία από ένα πιο απλό WBIED που ήταν μέρος εκπαιδεύσεως στην αντιμετώπιση των WBIED από το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ.

Τα στενά του Ορμούζ είναι ένας μικρός πορθμός ανάμεσα στο κόλπο του Ομάν και τον Περσικό Κόλπο. Είναι ένα στρατηγικής σημασίας σημείο καθώς δίνει τον έλεγχο του εμπορίου πετρελαίου του Περσικού Κόλπου από και προς τη Μέση Ανατολή και την Ασία. Βλέπετε που ακριβώς βρίσκεται με το κόκκινο βέλος στον παρακάτω χάρτη της περιοχής.

Τώρα που έχετε μία γενική εικόνα του τι είναι τα WBIED μπορούμε να προχωρήσουμε στην ανάλυση που έχει τίτλο «Water‐borne IED Threats and the Strait of Hormuz» ή στα Ελληνικά, «Θαλάσσιοι Αυτοσχέδιοι Εκρηκτικοί Μηχανισμοί στα Στενά του Ορμούζ». Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη την ανάλυση μεταφρασμένη στα Ελληνικά εδώ:

JIEDDO J2 Παγκόσμιο Ερευνητικό Κέντρο Πληροφοριών (GIRC)
Μάρκο Ν. Τομάσι, PhD, BCBA
Αναλυτής CENTCOM

ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΟΪΟΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΡΡΗΤΟ
ΜΗ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΕΝΟ//ΓΙΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΗ ΧΡΗΣΗ ΜΟΝΟ
ΚΑΙ ΠΡΟΟΡΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΠΑΡΟΧΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΗΣ ΕΠΙΓΝΩΣΗΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΩΝ ΗΠΑ. ΔΙΑΔΟΣΗ ΕΚΤΟΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΩΝ ΚΑΝΑΛΙΩΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ.
 
Απειλές Θαλάσσιων ΑΕΜ και τα Στενά του Ορμούζ
Παρατηρήσεις Κλειδιά:

• Μία επιτυχημένη επίθεση χρησιμοποιώντας θαλάσσιο αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό (WBIED) ή συμβατική θαλάσσια νάρκη στα Στενά του Ορμούζ θα μπορούσε να διακόψει το διεθνές εμπόριο.
• Το Ιράν επανειλημμένα απείλησε να πνίξει την κίνηση των πλοίων μέσα από τα Στενά του Ορμούζ αν δέχονταν επίθεση το πυρηνικό του πρόγραμμα.
• Η Αλ-Κάιντα έχει ιστορικό επιτυχημένων επιθέσεων με WBIED.
• Οι αρχές έχουν στο παρελθόν εμποδίσει σχέδια της Αλ-Κάιντα για επίθεση σε στόχους θαλάσσιων κόλπων στο Στενό του Γιβραλτάρ και στη Διώρυγα του Σουέζ.
• Η μίμηση επιτυχημένων τακτικών θαλάσσιων επιθέσεων δημιουργήθηκε από άλλες οργανώσεις, όπως οι Απελευθερωτικοί Τίγρεις του Ταμίλ Εελάμ (LTTE), που αποδείχθηκαν επιτυχημένες για την Αλ-Κάιντα.

Περίληψη
Τα Στενά του Ορμούζ είναι ένα στενό θαλάσσιο πέρασμα που επιτρέπει πρόσβαση προς και από τον Περσικό Κόλπο από τον Κόλπο του Ομάν και την Αραβική Θάλασσα. Το Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ (DOE) έχει αναγνωρίσει τα Στενά του Ορμούζ ως ένα από τα έξι κρίσιμα στενά περάσματα στο παγκόσμιο εμπόριο και διακίνηση πετρελαίου. Η συγκέντρωση πολύτιμων πλοίων που περνάνε από ένα σχετικά στενό σημείο κάνει τα Στενά του Ορμούζ μία στρατηγική περιοχή για στοχοποίηση θαλάσσιων σκοπών από οργανώσεις ή έθνη που κοιτούν να απειλήσουν ή να διακόψουν το διεθνές εμπόριο. Το Ιράν, που βρίσκεται στο Βόρειο τμήμα των στενών, έχει επανειλημμένα απειλήσει να πνίξει τη θαλάσσια κίνηση που περνάει από τα στενά σε αντίποινα για οποιοδήποτε χτύπημα ενάντια του πυρηνικού προγράμματος του. Επιπρόσθετα, η Αλ-Κάιντα σύμφωνα με αναφορές κάνει σχέδια επιθέσεων σε κρίσιμα θαλάσσια σημεία για πάνω από μία δεκαετία, συμπεριλαμβανομένων των Στενών του Ορμούζ. Η Αλ-Κάιντα συνεχίζει να σχεδιάζει θαλάσσιες επιθέσεις, αντιγράφοντας επιτυχημένες τακτικές από άλλες παραστρατιωτικές οργανώσεις όπως το LTTE. Τα Στενά του Ορμούζ θα ήταν ένας ιδανικός στόχος για την θαλάσσια εκστρατεία της Αλ-Κάιντα, είτε μέσω WBIED είτε με συμβατικά θαλάσσια όπλα.
 
Σπουδαιότητα των Στενών του Ορμούζ
Τα Στενά του Ορμούζ είναι ένα στενό υδάτινο κανάλι που βρίσκεται ανάμεσα στο Ιράν, το Ομάν, και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (UAE) που συνδέει τον Περσικό Κόλπο και τον Κόλπο του Ομάν. Παρότι τα Στενά του Ορμούζ είναι 21 μίλια σε πλάτος στο πιο στενό σημείο τους, ο χώρος πλοήγησης για μεγάλα πλοία είναι πολύ μικρότερος. Διεθνείς συνθήκες έχουν ορίσει έναν διάδρομο ενός μιλίου για εισερχόμενη κίνηση και έναν άλλο ενός μιλίου για εξερχόμενη κίνηση, με ένα κενό ενός μιλίου ανάμεσα τους. Τα βάθη στους διαδρόμους είναι από 50 μέτρα μέχρι 80 μέτρα. Τα Στενά του Ορμούζ είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο εμπορικά πλοία μπορούν να έχουν πρόσβαση σε λιμάνια του Περσικού Κόλπου. Το 2005 διεθνή εμπορεύματα αξίας πάνω από $3.25 τρισεκατομμυρίων πέρασαν μέσα από τα Στενά του Ορμούζ.

Σύμφωνα με το DOE, τα Στενά του Ορμούζ είναι ένα από τα έξι κρίσιμα στενά περάσματα στο παγκόσμιο εμπόριο και διακίνηση πετρελαίου. Περίπου 17 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου περνάνε τα στενά κάθε ημέρα, αυτό αντιστοιχεί στο 20 τοις εκατό του παγκόσμιου εμπορίου πετρελαίου. Αυτή η καθημερινή κίνηση δεξαμενόπλοιων από τα Στενά επίσης αντιστοιχεί στο 90 τοις εκατό του πετρελαίου που εξάγεται από την περιοχή του Περσικού Κόλπου. Επιπρόσθετα στο αργό πετρέλαιο που περνάει από τα στενά, πάνω από 2 εκατομμύρια βαρέλια από άλλα παράγωγα πετρελαίου περνάνε από τα στενά κάθε ημέρα.

Προηγούμενα Θαλάσσια Περιστατικά
Θαλάσσιες επιθέσεις κοντά στα Στενά του Ορμούζ και στο Περσικό Κόλπο έχουν καταγραφεί επανειλημμένα στην ιστορία. Πρόσφατα, συμβατικές θαλάσσιες νάρκες από τα θαλάσσια ύδατα γειτονικών εθνών είχαν ως αποτέλεσμα πολλά περιστατικά από ζημιές ή βυθίσεις εμπορικών και πολεμικών πλοίων. Οι ναρκοθετήσεις και επιθέσεις με πυραύλους από το Ιράκ και το Ιράν κατά τη δεκαετία του 1980 είχαν ως αποτέλεσμα τη καταστροφή και απώλεια πολλών εμπορικών πλοίων, όπως επίσης και ζημιές στο USS Samuel B. Roberts (FFG-58) το 1988. Οι ναρκοθετήσεις του Ιράκ επίσης προκάλεσαν ζημιές στο USS Tripoli (LPH-10) και στο USS Priceton (CG-59) το 1991.

Η τελευταία δεκαετία έχει δει μία άνοδο στις θαλάσσιες επιθέσεις από παραστρατιωτικές εξτρεμιστικές οργανώσεις στη περιοχή. Το 2004 μέλη μίας ομάδας επιβίβασης από το USS Firebolt (PC-10) σταμάτησαν ένα τοπικό αλιευτικό πλοίο κοντά στο Σταθμό Πετρελαίου Αλ Αμάγια στην ακτή του Ιράκ για έλεγχο ρουτίνας. Τα άτομα στην αλιευτική βάρκα πυροδότησαν κρυμμένα εκρηκτικά σε μία προφανή επίθεση αυτοκτονίας με WBIED, σκοτώνοντας πολλά μέλη της ομάδας επιβίβασης και τραυματίζοντας σοβαρά πολλούς ακόμα.

Επιπρόσθετα με τις θαλάσσιες επιθέσεις, τα στενά είναι επίσης σημείο από παλαιά θαλάσσια ατυχήματα. Ο μεγάλος όγκος μεγάλων πλοίων σε ένα σχετικά στενό χώρο δημιουργεί ένα δύσκολο περιβάλλον για τα πληρώματα των εμπορικών πλοίων, ακόμα και κάτω από τις καλύτερες συνθήκες. Το 2007 το USS Newport News (SSN-750) συγκρούστηκε με το πολύ μεγάλο δεξαμενόπλοιο (VLCC) Mogamigawa κοντά στη Νότια άκρη των Στενών του Ορμούζ. Το VLCC Mogamigawa, ένα Γιαπωνέζικο δεξαμενόπλοιο πετρελαίου, και το υποβρύχιο των ΗΠΑ προσπαθούσαν και τα δύο να μπουν στα στενά όταν συνέβη η σύγκρουση. Σε ένα άλλο παράδειγμα, το USS Hartford (SSN-768) και το USS New Orleans (LPD-18) συγκρούστηκαν καθώς ταξίδευαν μέσα στα στενά το Μάρτιο του 2009. Παρότι αυτά τα περιστατικά δεν ήταν αποτέλεσμα τρομοκρατικής ή στρατιωτικής δράσης από ξένες δυνάμεις, δείχνουν τη σχετικά μικρή απόσταση στην οποία τα πλοία πρέπει να κινούνται μέσα και γύρω από τα Στενά του Ορμούζ.
 
Η Αλ-Κάιντα ως Θαλάσσια Απειλή
Μέχρι σήμερα, η Αλ-Κάιντα δεν έχει επιδείξει αντίστοιχο ενδιαφέρον στο πρόγραμμα θαλάσσιας τρομοκρατίας της όπως έχει δείξει στα προγράμματα τρομοκρατίας στο έδαφος. Από το 1998 μέχρι το 2002, ο «Πρίγκιπας της Θάλασσας» της Αλ-Κάιντα ήταν ο Αμπντ αλ-Ραχίμ αλ-Νασίρι. Ένας Σαουδάραβας, ο αλ-Νασίρι είναι βετεράνος της μάχης των Ταλιμπάν ενάντια στη Βόρεια Συμμαχία του Αφγανιστάν από τα τέλη της δεκαετίας του 1990. Αργότερα έγινε ο Διοικητής της Αλ-Κάιντα στην Αραβική Χερσόνησο, συμβουλεύοντας απευθείας τον Οσάμα Μπιν Λάντεν. Τη διάρκεια της υπηρεσίας του στην Αλ-Κάιντα, ο αλ-Νασίρι εμπνεύστηκε τη προσπάθεια επίθεσης με WBIED στο USS The Sullivans (DDG-68) και τις επιτυχημένες επιθέσεις με WBIED στο USS Cole (DDG-67) και στο MV Limburg. Πριν τη σύλληψη του το 2002 και την μετέπειτα κράτηση του στις φυλακές του Γκουαντάναμο, στη Κούβα, τα σχέδια θαλάσσιων τρομοκρατικών επιθέσεων του αλ-Νασίρι περιελάμβαναν εμβολισμό πλοίων με φουσκωτές βάρκες γεμάτες με εκρηκτικά, πυροδότηση WBIED μέσα ή κοντά σε λιμάνια, ρίψη αεροπλάνων πάνω σε θαλάσσιους στόχους, και εκπαίδευση ειδικών ομάδων δυτών. Οι ομάδες δυτών σχεδιάζονταν να εργαστούν ως ομάδες υποβρυχίων καταστροφών, είτε τοποθετώντας κρυφά WBIED σε θαλάσσιους στόχους είτε πυροδοτώντας τους εαυτούς τους ως βομβιστές αυτοκτονίας.

Σύμφωνα με αναφορές ο αλ-Νασίρι και η Αλ-Κάιντα έχουν πάρει μεγάλο μέρος της έμπνευσης τους για θαλάσσιες επιθέσεις από την επιτυχία των LTTE στη Σρι Λάνκα. Παρότι δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία που να υποστηρίζουν κάποια επίσημη ύπαρξη σχέσης ανάμεσα στην LTTE και την Αλ-Κάιντα, υπάρχουν αρκετά στοιχεία μίμησης της Αλ-Κάιντα από τις επιτυχημένες τακτικές της LTTE, συμπεριλαμβανομένων των βελτιώσεων της LTTE στα εκρηκτικά γιλέκα και στη χρήση γυναικών ως βομβιστές αυτοκτονίας. Ανάμεσα στο 1990 και το 2000 η LTTE εκτέλεσε 10 επιτυχημένες επιθέσεις με WBIED σε πολεμικά πλοία της Σρι Λάνκα. Όλες αυτές οι επιθέσεις περιελάμβαναν χρήση μικρών λέμβων με εκρηκτικά που πυροδοτούνταν κοντά στα ύφαλα των πλοίων-στόχων. Η LTTE ισχυρίζεται ότι οι επιθέσεις της Αλ-Κάιντα στα USS Cole και MV Limburg ήταν σχεδιασμένες έπειτα από αυτές τις προηγούμενες επιθέσεις στη Νοτιοανατολική Ασία. Η LTTE επίσης έχει μία ιστορία από επιτυχημένη χρήση υποβρυχίων, καταδυτικού εξοπλισμού, και ταχύπλοων σκαφών ως πλατφόρμες εκτέλεσης συμβατικών ασύμμετρων θαλάσσιων επιθέσεων, όπως επίσης και μεθόδων χρήσης WBIED. Πρόσφατες επιθέσεις της LTTE περιλαμβάνουν βάρκες ως WBIED με ανθρώπους-χειριστές, και επίσης εξοπλισμό καταδύσεων για κρυφή προσέγγιση σε πλοία. Χρησιμοποιώντας τη τελευταία μέθοδο, η LTTE κατέστρεψε ένα περιπολικό πλοίο της Σρι Λάνκα όταν ένας βομβιστής αυτοκτονίας πυροδότησε ένα WBIED κάτω από τα ύφαλα του.

Άλλα παραδείγματα από θαλάσσιες τρομοκρατικές επιθέσεις της Αλ-Κάιντα άξια αναφοράς συνέβησαν στην ακτή του Ισραήλ. Από το 1988, παραστρατιωτικές οργανώσεις έχουν εκτελέσει τουλάχιστον 9 επιθέσεις αυτοκτονίας με WBIED με στόχο τις ακτές και τα πολεμικά πλοία του Ισραήλ. Ευθύνη για τις επιθέσεις έχουν αναλάβει από την ακρο-αριστερή Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP), μέχρι τη θεοκρατική ακρο-δεξιά οργάνωση Παλαιστινιακή Ισλαμική Τζιχάντ (PIJ) και τη ΧΑΜΑΣ. Σε όλα τα περιστατικά, οι βομβιστές αυτοκτονίας οδήγησαν μικρά σκάφη γεμάτα με εκρηκτικά προς τους προκαθορισμένους στόχους τους.

Το ενδιαφέρον της Αλ-Κάιντα σε θαλάσσιους στόχους δε σταμάτησε με την σύλληψη του αλ-Νασίρι το 2002. Το 2005 οι Ταξιαρχίες Αμπντουλάχ αλ-Αζάμ, μία οργάνωση υποστήριξης της Αλ-Κάιντα, πήρε την ευθύνη για μία επίθεση με ρουκέτα με στόχο το USS Kearsarge (LND-3) και το USS Ashland (LSD-48). Κατά τη διάρκεια της επίθεσης τα Kearsarge και Ashland ήταν δεμένα σε λιμάνι της Ιορδανίας. Οι ρουκέτες από τις Ταξιαρχίες δεν πέτυχαν τους στόχους τους, αντίθετα χτύπησαν το λιμάνι. Σε απάντηση της αποτυχημένης επίθεσης τα Kearsarge και Ashland έφυγαν ταχέως από το λιμάνι. Αναφορές από συνέχιση της Αλ-Κάιντα στο σχεδιασμό θαλάσσιων επιθέσεων κράτησε πέρα από τη σύλληψη του αλ-Νασίρι. Στοιχεία για ύποπτα μέλη της Αλ-Κάιντα που κάνουν ειδική εκπαίδευση, συμπεριλαμβανομένων μαθημάτων καταδύσεων, συνεχίζουν να βγαίνουν στην επιφάνεια. Το 2003 ο τότε διευθυντής της CIA Τζωρτζ Τένετ ανέφερε στην Επιτροπή της Γερουσίας Υπηρεσιών Πληροφοριών ότι η Αλ-Κάιντα βελτιώνει τις δυνατότητες και τακτικές της για θαλάσσιες επιθέσεις. Ο Ναύαρχος Άλαν Ουέστ, αρχηγός του Βρετανικού Πολεμικού Ναυτικού, είπε την ίδια προειδοποίηση ένα χρόνο αργότερα όταν ανέφερε ότι η Αλ-Κάιντα είχε σχέδια για επιθέσεις ενάντια σε εμπορικά πλοία. Ο Ναύαρχος Ουέστ προχώρησε υποδεικνύοντας ότι είχε συγκεκριμένες πληροφορίες ότι η Αλ-Κάιντα ενδιαφέρονταν στη στοχοποίηση στενών θαλάσσιων περασμάτων. Τα μέχρι προηγουμένως άγνωστα σχέδια της Αλ-Κάιντα ενάντια σε στενά θαλάσσιων περασμάτων περιλαμβάνουν το Στενό του Γιβραλτάρ και, πρόσφατα τον Ιούλιο του 2009, τη Διώρυγα του Σουέζ.
 
Το Ιράν ως Θαλάσσια Απειλή
Η κοντινή απόσταση του Ιράν στα Στενά του Ορμούζ επιτρέπει ισχυρή επιρροή στο θαλάσσιο διάδρομο. Τα κεντρικά και το βασικό λιμάνι του πολεμικού ναυτικού του Ιράν είνα στο Μπαντάρ Αμπάς, που βρίσκεται ακριβώς στα Στενά του Ορμούζ. Οι ναυτικές δυνάμεις του Ιράν περιλαμβάνουν μία ποικιλία από μικρά σκάφη, πολλές φρεγάτες και αντιτορπιλικά, ένα ναρκαλιευτικό, και 3 κατηγορίας Kilo υποβρύχια με δυνατότητες ναρκοθέτησης. Η χρήση ναρκών είναι η βασική τακτική θαλάσσιου πολέμου του Ιράν, όπως δείχνουν τα στοιχεία από τις πολύπλοκες θαλάσσιες νάρκες που έχει στο οπλοστάσιο του. Το Ιράν επίσης έχει αντι-θαλάσσια και αντι-αεροπορικά πυραυλικά συστήματα σε πολλά από τα νησιά στα Στενά του Ορμούζ, όπως επίσης και στις Βόρειες ακτές.

Τα πολεμικά πλοία και η αεροπορία του Ιράν συχνά κάνουν περιπολίες στα Στενά του Ορμούζ, συχνά φέρνοντας τις στρατιωτικές δυνάμεις σε κοντινή απόσταση από τις δυνάμεις των ΗΠΑ και τις Συμμαχικές δυνάμεις. Στις περισσότερες περιπτώσεις, όλες οι δυνάμεις συνυπάρχουν χωρίς προβλήματα. Ωστόσο, τα τελευταία έτη το Ιράν άρχισε να κάνει θαλάσσιες ενέργειες με στόχο την παρενόχληση του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ. Οι τακτικές περιλαμβάνουν σμήνη από πολλά μικρά Ιρανικά σκάφη γύρω από πολύ μεγαλύτερα πλοία του πολεμικού ναυτικού των ΗΠΑ καθώς προσπαθούν να περάσουν τα Στενά του Ορμούζ. Τον Ιανουάριο του 2008 οι συμπεριφορές με τα σμήνη συνδυάστηκαν με απειλητικές επικοινωνίες από τους ασυρμάτους. Σε ένα μέρος των επικοινωνιών που δόθηκε στη δημοσιότητα, ένας από τους Ιρανούς δήλωσε «Έρχομαι κατά πάνω σας. Θα ανατιναχτείτε σε λίγα λεπτά», προκαλώντας μεγαλύτερη κλιμάκωση στις εντάσεις και σχεδόν ερεθίζοντας μία στρατιωτική απάντηση. Τα μικρά σκάφη διέλυσαν την επίθεση τους προτού τα τρία πλοία του πολεμικού ναυτικού των ΗΠΑ ανοίξουν πυρ.

Τα πολεμικά πλοία δεν ήταν ο μοναδικός στόχος αυτών των συμπεριφορών παρενοχλήσεως. Από τον Ιανουάριο του 2005, πάνω από 20 τοις εκατό των αντι-θαλάσσιων περιστατικών που αναφέρθηκαν μέσα και γύρω από τα Στενά του Ορμούζ μοιράζονται διακριτές ομοιότητες με αυτές που αναφέρει το πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ. Περιγραφές από τα πληρώματα των εμπορικών πλοίων περιλαμβάνουν λεπτομέρειες όπως μπλε ταχύπλοα, περίπου 6 μέτρα μήκος, πολλά άτομα ανά σκάφος, κατοχή αυτόματων όπλων από τους επιτιθέμενους, και οι επιτιθέμενοι φοράνε μάσκες. Σε όλες τις καταγραφές αναφορών, τα ταχύπλοα διέλυαν τις καταδιώξεις χωρίς τραυματισμούς στα πληρώματα ή ζημιές στα εμπορικά πλοία.

Το Ιράν έχει τη δυνατότητα να διακόψει τη θαλάσσια κίνηση στο Περσικό Κόλπο και στα Στενά του Ορμούζ με ενέργειες πολεμικών πλοίων και ναρκοθέτησης. Το 2006 το Ιράν απείλησε να πνίξει την παγκόσμια παροχή πετρελαίου μπλοκάροντας τα Στενά του Ορμούζ αν το πυρηνικό του πρόγραμμα δέχονταν επίθεση. Το Ιράν έκανε απειλές παρόμοιας φύσης το 2008 και το 2009. Παρότι πολεμικά και εμπορικά πλοία έχουν αναφέρει πολλές περιπτώσεις συμπεριφορών παρενόχλησης από τις στρατιωτικές δυνάμεις, μέχρι σήμερα το Ιράν δεν συνδέεται με καμία πρόσφατη θαλάσσια επίθεση μέσα ή γύρω από τα Στενά του Ορμούζ.
 
Επιπτώσεις μίας Επιτυχημένης Επίθεσης
Τα Στενά του Ορμούζ είναι η ιδανική τοποθεσία για μία επίθεση με WBIED από μία παραστρατιωτική οργάνωση όπως η Αλ-Κάιντα. Τα στενά έχουν μία αξιοσημείωτη κίνηση οικονομικά και στρατιωτικά στόχων υψηλής σημασίας. Εμπορική και στρατιωτική κίνηση συμβαίνει σε μία σχετικά μικρή περιοχή από ένα στενό θαλάσσιο διάδρομο. Επίσης, η συχνότητα του καθημερινού εμπορίου μέσα από τα στενά παρέχει μία μεγάλη ποσότητα από υποψήφιους υψηλής-σπουδαιότητας οικονομικά και στρατιωτικά στόχους.

Είναι απίθανο ότι μεμονωμένες περιπτώσεις επιθέσεων με WBIED χρησιμοποιώντας ταχύπλοα, όπως αυτές που εκτελέστηκαν στον Κόλπο του Άντεν της Υεμένης και στην ακτή της Υεμένης, θα μπορούσαν με επιτυχία να σταματήσουν τη μεταφορά πετρελαίου, φυσικού αερίου, και άλλων αγαθών από τα στενά. Ακόμα και αν ένα επιθετικό έθνος ή μία παραστρατιωτική οργάνωση με επιτυχία χτυπούσε το πιο μεγάλο δεξαμενόπλοιο του παγκόσμιου στόλου, το οποίο σήμερα είναι 333 μέτρα μήκος και 30.5 μέτρα ύψος, δε θα ήταν αρκετό για να διακοπεί η κυκλοφορία στο πέρασμα. Ωστόσο, επιθέσεις τέτοιας φύσης θα μπορούσαν να μειώσουν τον όγκο εμπορικών πλοίων μέσα από τα Στενά του Ορμούζ και θα μπορούσαν να αυξήσουν το κόστος που σχετίζεται με την εμπορία αγαθών λόγω της ανάγκης επιπρόσθετης ασφάλειας και ασφαλιστικής κάλυψης.

Μία πιο αποτελεσματική μέθοδος ώστε οι παραστρατιωτικοί να μειώσουν τη ροή της θαλάσσιας κίνησης μέσα από τα Στενά του Ορμούζ θα περιελάμβανε ναρκοθέτηση στο κανάλι με άλλα WBIED ή συμβατικά όπλα. Το 1984 υποβρύχια εκρηκτικά έκαναν ζημιές σε δεκαεννέα εμπορικά πλοία στην Ερυθρά Θάλασσα. Αρκετούς μήνες αργότερα οι αρχές κατέληξαν ότι το πολεμικό ναυτικό της Λιβύης τοποθετούσε νάρκες στο πέρασμα. Μεταμφιεσμένα ως εμπορικά πλοία, έκαναν ναρκοθέτηση χωρίς να εντοπιστούν για δύο εβδομάδες. Η Αίγυπτος ζήτησε πολυεθνική δύναμη για να λάβει μέρος στην Επιχείρηση Έντονη Παρατήρηση για την εκκαθάριση της περιοχής από νάρκες, επιτρέποντας κίνηση του εμπορικού ναυτικού μέσα από την Ερυθρά Θάλασσα και τη Διώρυγα του Σουέζ και πάλι. Χρησιμοποιώντας το Λιβυκό μοντέλο, η Αλ-Κάιντα ή το Ιράν θα μπορούσαν να τοποθετήσουν WBIED επάνω ή κάτω από την επιφάνεια στα Στενά του Ορμούζ χωρίς να τραβήξουν ιδιαίτερη προσοχή.

Η εκκαθάριση των στενών θα μπορούσε πιθανόν να σταματήσει ή να καθυστερήσει πολύ τη θαλάσσια κίνηση στη περιοχή μέχρι να καθαριστεί. Το πιθανό αποτέλεσμα μίας επιτυχημένης επίθεσης, είτε με ένα WBIED είτε με συμβατική θαλάσσια νάρκη, θα μπορούσε να είναι καταστροφικό στη παγκόσμια οικονομία. Το μέσο δεξαμενόπλοιο που ταξιδεύει από τα Στενά του Ορμούζ μεταφέρει περίπου 1.1 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου, με αξία άνω των $75 εκατομμυρίων στις σημερινές τιμές των αγορών. Παρότι η απώλεια ενός δεξαμενόπλοιου ίσως να αποτελέσει μία μικρή, προσωρινή αλλαγή στις τιμές του πετρελαίου, απώλεια πολλών δεξαμενόπλοιων ή καθυστερήσεις θα έχουν πιο σοβαρό αντίκτυπο. Οι ΗΠΑ, η Δυτική Ευρώπη, η Ιαπωνία, και η Νοτιοανατολική Ασία βασίζονται πολύ στα αγαθά που μεταφέρονται από τα στενά. Για παράδειγμα, περίπου 75 τοις εκατό του πετρελαίου που καταναλώνεται στην Ιαπωνία περνάει από τα Στενά του Ορμούζ. Ενώ πολλοί αγωγοί υπάρχουν ως εναλλακτικές διαδρομές μέσα από τους οποίους τα έθνη του Περσικού Κόλπου μπορούν να διακινούν το πετρέλαιο, φυσικό αέριο, και παράγωγα πετρελαίου έξω από τη περιοχή, η χωρητικότητα τους δεν είναι επαρκής για να αντισταθμίσει την απώλεια των δεξαμενόπλοιων.

Επιπρόσθετα στις οικονομικές επιπτώσεις, επιτυχημένες επιθέσεις με WBIED στα Στενά του Ορμούζ θα μπορούσαν να έχουν επιπτώσεις στις στρατιωτικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ και των Συμμάχων στη περιοχή. Τα κεντρικά του 5ου Στόλου του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ και η Κεντρική Διοίκηση του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ (NAVCENT) βρίσκονται στον Περσικό Κόλπο στο Μπαχρέιν. Ο βασικός στόχος του 5ου Στόλου και του NAVCENT είναι η παροχή ασφάλειας στα εμπορικά πλοία και υπόστηριξη της αποστολής του CENTCOM στη περιοχή. Τα Στενά του Ορμούζ είναι ο μόνος διάδρομος από τον οποίο τα περισσότερα πλοία μπορούν να μπουν και να βγουν από τον Περσικό Κόλπο. Οποιαδήποτε εν μέρη ή ολοκληρωτική παρεμπόδιση των στενών θα συγκρούονταν με τις ναυτικές επιχειρήσεις στη περιοχή.
 
Επίλογος
Τα Στενά του Ορμούζ είναι μία καίρια αρτηρία για την εμπορική και στρατιωτική κίνηση. Τα εμπορεύματα που περνάνε από τα στενά κυριολεκτικά και μεταφορικά δίνουν ενέργεια στη παγκόσμια οικονομία. Η συγκέντρωση πολύτιμης θαλάσσιας κίνησης που περνάει από μία σχετικά μικρή περιοχή κάνει τα στενά μία περιοχή ενδιαφέροντος για παραστρατιωτικές οργανώσεις ή εχθρικά έθνη που θέλουν να απειλήσουν ή να διακόψουν το παγκόσμιο εμπόριο. Το Ιράν έχει επανειλημμένα κάνει απειλές για διακοπή του εμπορίου μέσα από τα στενά αν οποιοσδήποτε επιτεθεί στο αναπτυσσόμενο πυρηνικό του πρόγραμμα. Επιπρόσθετα, αναφορές σχεδίων της Αλ-Κάιντα για στόχους μέσα και γύρω από κρίσιμα θαλάσσια σημεία περιοδικά βγαίνουν στην επιφάνεια τη τελευταία δεκαετία, και τα σχέδια επίθεσης στο Στενό του Γιβραλτάρ και στη Διώρυγα του Σουέζ έχουν αποτραπεί στο παρελθόν. Η Αλ-Κάιντα συνεχίζει να σχεδιάζει θαλάσσιες επιθέσεις, δανειζόμενη επιτυχημένες τακτικές από άλλες παραστρατιωτικές οργανώσεις όπως η LTTE. Τα χαρακτηριστικά των Στενών του Ορμούζ πιθανόν να τα κάνουν ιδανική τοποθεσία για οργάνωση μίας νέας επίθεσης στη θαλάσσια εκστρατεία της Αλ-Κάιντα, είτε μέσω χρήσης WBIED είτε με συμβατικά θαλάσσια όπλα.