Όταν ο μέσος άνθρωπος διαβάζει τον όρο «διαστημικό πόλεμο» φαντάζεται ταινίες επιστημονικής φαντασίας με εξωγήινους εισβολείς και μάχες σε μακρινούς γαλαξίες. Ωστόσο, το διάστημα είναι ένα επίσημα αναγνωρισμένο πεδίο πολεμικών επιχειρήσεων εδώ και δεκαετίες, και κάθε λίγους μήνες έχουμε περιστατικά πολεμικών επιχειρήσεων στο διάστημα. Σε αυτό το άρθρο μας θα κάνουμε μία εισαγωγή σε αυτό το αντικείμενο για το οποίο δεν ακούμε συχνά, παρότι είναι εξαιρετικά ενεργό.

Στη συνέχεια βλέπετε μία φωτογραφία από το σώμα διαστημικού πολέμου της Ρωσίας το οποίο συστάθηκε το 1992 και από τότε έως σήμερα έχει εκτελέσει εκατοντάδες επιχειρήσεις. Η πρώτη του αρμοδιότητα, και μεγαλύτερη έως και σήμερα, είναι τα διαστημικά συστήματα προειδοποίησης πυραυλικών εκτοξεύσεων. Με απλά λόγια, ένα δίκτυο από δορυφόρους και βαλλιστικούς πυραύλους που συντονισμένα μπορούν να εντοπίζουν που γίνονται εκτοξεύσεις πυραύλων σε όλο το πλανήτη και εάν χρειαστεί να τους καταρρίψουν με βαλλιστικούς πυραύλους που αρκετές φορές το κάνουν σε ύψος πέραν της ατμόσφαιρας της γης.

Η δεύτερη αρμοδιότητα τους είναι η διαχείριση, εξέλιξη, και χρήση δορυφόρων για συλλογή στρατιωτικών πληροφοριών. Οι δορυφόροι αυτοί έχουν μία πληθώρα αισθητήρων όπως οπτικούς, υπέρυθρους, ραντάρ πολλών συχνοτήτων, λέιζερ μετρήσεων και κατάδειξης στόχων, πομπούς για πλοήγηση πλοίων και αεροσκαφών, κτλ. Επίσης, χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό με επίγεια μέσα και για τον εντοπισμό και παρακολούθηση δορυφόρων εχθρικών προς τη Ρωσία κρατών.

Τέλος, έχουμε τα επιθετικά τους διαστημικά συστήματα που είναι πομποί παρεμβολών σε δορυφόρους, και υπάρχουν και αρκετές φήμες αλλά καμία απόδειξη ότι δύο ακόμη όπλα είναι φτηνοί δορυφόροι που εάν χρειαστεί θα εμβολίσουν εχθρικούς δορυφόρους, καθώς και δορυφόροι ικανοί να μεταφέρουν βαλλιστικούς πυραύλους. Ωστόσο, αυτά τα δύο δεν έχουν επισήμως επιβεβαιωθεί. Αυτό που έχει επιβεβαιωθεί ωστόσο είναι οι αμέτρητες δοκιμές διαφόρων όπλων συμπεριλαμβανομένων λέιζερ υψηλής ισχύος και κινητικών βλημάτων, αλλά δεν είναι γνωστό εάν κάποιο από αυτά είναι σε επιχειρησιακό στάδιο.

Το 2007 η Κίνα δοκίμασε επιτυχώς το πρώτο της πύραυλο εξουδετέρωσης εχθρικών δορυφόρων καταρρίπτοντας το μετεωρολογικό δορυφόρο FY-1C που βρίσκονταν σε τροχιά ύψους 865 χιλιομέτρων από το επίπεδο της θάλασσας. Πέραν από τούτο, το 2019 επιτυχώς έκανε δοκιμαστική χρήση λέιζερ σε πολεμικούς δορυφόρους οι οποίοι μπορούν να «κάψουν» εχθρικούς δορυφόρους. Σύμφωνα με αναφορά της DIA (Defense Intelligence Agency, Υπηρεσία Αμυντικών Πληροφοριών) των ΗΠΑ, έως το 2020 η Κίνα θα είναι σε θέση να βάλλει από εδάφους με λέιζερ σε δορυφόρους χαμηλής τροχιάς αλλάζοντας δραματικά τη τροχιά τους, ενώ στο άμεσο μέλλον θα έχει πολύ περισσότερες δυνατότητες διαστημικού πολέμου. Παρακάτω βλέπετε ένα σχεδιάγραμμα από την εν λόγω αναφορά της DIA για τη Κίνα εις ελληνικήν απρόδοσην. Η εικόνα περιγράφει τις πολεμικές τεχνολογίες που δοκίμαζε η Κίνα για διαστημικό πόλεμο το 2019-2020.

Οι ΗΠΑ επίσης κάνουν όλα τα παραπάνω, και για αρκετά χρόνια μάλιστα. Παρότι επισήμως το Σώμα Διαστήματος δημιουργήθηκε στο Υπουργείο Αμύνης το 2002, ο χώρος του διαστημικού πολέμου υπάγονταν εις τη πολεμική αεροπορία από το 1982. Από τις δεκαετίες του 1970-1980 οι ΗΠΑ είναι πολύ ενεργές στο χώρο με εκατοντάδες πολεμικές επιχειρήσεις και δοκιμές κάθε είδους όπλων, όπως τα προαναφερθέντα. Τα όπλα αυτά τα χωρίζουν σε τρεις κατηγορίες. Τα όπλα διαστήματος-διαστήματος, γης-διαστήματος, και διαστήματος-γης. Παρακάτω βλέπετε τον αντι-δορυφορικό πύραυλο RIM-161 SM-3 των ΗΠΑ που μεταφέρουν πλοία του πολεμικού ναυτικού των ΗΠΑ, Νότιας Κορέας, και Ιαπωνίας σήμερα για κατάρριψη εχθρικών δορυφόρων.

Η διαστημική δύναμη των ΗΠΑ χωρίζει τις αρμοδιότητες της σε πέντε αρχές. Τη διασφάλιση της ασφάλειας των πόρων που βρίσκονται στο διάστημα (δορυφόροι, προσωπικό, κτλ.). Τη προβολή ισχύος μέσω διαστημικών όπλων που θα έχουν αποτρεπτική ισχύ. Την υλικοτεχνική υποστήριξη διαστημικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων όπως δορυφόροι στρατιωτικών πληροφοριών, διαστημικά συστήματα αεράμυνας, κτλ. Διασφάλιση της ικανότητας μεταφοράς δεδομένων-πληροφοριών μέσω διαστημικών επικοινωνιών. Και τέλος, το να αποτελεί τη πηγή γνώσεως για οτιδήποτε έχει να κάνει με το διαστημικό πόλεμο.

Θα μπορούσαμε να γράψουμε και για άλλες χώρες με παρόμοιες μονάδες όπως η Ινδία ή η Γαλλία, αλλά θεωρούμε ότι τα παραπάνω δίνουν μία γενική εισαγωγική εικόνα. Ώρα να δούμε μερικά παραδείγματα από διαστημικό πόλεμο που θα ξεκαθαρίσουν ακόμα περισσότερο το τι είναι ο διαστημικός πόλεμος και πως διεξάγεται. Παρακάτω είναι μία φωτογραφία από τη γαλλική διαστημική δύναμη που ανακοίνωνε το 2019 την εκτόξευση των πρώτων της πολεμικών δορυφόρων με επιθετικές και αμυντικές ικανότητες.

Τον Ιανουάριο του 2013 ένας ρωσικός πολεμικός δορυφόρος χτυπήθηκε και καταστράφηκε από θραύσματα ενός κινεζικού που ήτο σε τροχιά και η Κίνα είχε καταστρέψει ως μέρος δοκιμαστικών βολών. Σύμφωνα με τη Κίνα ήτο ένα ατύχημα, αλλά σύμφωνα με τη Ρωσία ήτο επιθετική ενέργεια για να καταστρέψει τα κατασκοπευτικά τους συστήματα. Το Φεβρουάριο του 2009 είχε συμβεί ακριβώς το ίδιο καταστρέφοντας ένα δορυφόρο επικοινωνιών του Υπουργείου Αμύνης των ΗΠΑ. Σύμφωνα με τη Κίνα ήτο ατύχημα καθώς έχασαν τον έλεγχο του δορυφόρου τους, αλλά σύμφωνα με το Πεντάγωνο ήτο επιθετική επιχείρηση διαστημικού πολέμου.

Από το 2018 έως και σήμερα έχει καταγραφεί δεκάδες φορές τόσο σε στρατιωτικές ασκήσεις όσο και στην εμπόλεμη ζώνης της Συρίας, η Ρωσία να διενεργεί παρεμβολές στο σύστημα πλοήγησης GPS μέσω των πολεμικών της δορυφόρων. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν το καλοκαίρι του 2019 όπου οι παρεμβολές έκαναν σχεδόν αδύνατη την αυτοματοποιημένη πλοήγηση των F-35 των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, και οδήγησε τις ΗΠΑ στο ξεκίνημα της έρευνας για ένα σύστημα πλοήγησης που θα είναι ανεξάρτητο από το GPS, αλλά και τη μελέτη συστημάτων προστασίας διαστημικού ηλεκτρονικού πολέμου για τους δορυφόρους GPS.

Ένα άλλο μεγάλο ζήτημα είναι ότι ένας πολεμικός δορυφόρος είναι ένα πολύ ακριβό όπλο αλλά όταν εντοπισθεί από τον εχθρό μπορεί εύκολα να παρακολουθείται ή να εξουδετερωθεί. Έτσι ο εχθρός ξέρει, για παράδειγμα πότε ο δορυφόρος βρίσκεται επάνω από ποιο σημείο και μπορεί να κινηθεί ανάλογα. Για παράδειγμα, να μη κινεί δυνάμεις του εκείνο το διάστημα, να κρύβει υποδομές, να σταματάει τις σαρώσεις των ραντάρ, κτλ. Γι’αυτό, πρόσφατα οι ΗΠΑ άρχισαν να μελετούν τη χρήση των μικροσκοπικών CubeSat για πολεμικές διαστημικές επιχειρήσεις. Αυτοί είναι δορυφόροι διαστάσεων μόλις 10 εκατοστών σε σχήμα κύβου και έτσι μπορούν εύκολα να «χαθούν» από τα συστήματα εντοπισμού του εχθρού. Επίσης, ένας μεγάλος δορυφόρος μπορεί να μεταφέρει μεγάλο αριθμό και έτσι να λειτουργούν τόσο ως μέσα παρακολούθησης, ραντάρ, υποκλοπών, κτλ. όσο και ως κινητικά βλήματα εμβολισμού εχθρικών δορυφόρων.

Εν κατακλείδι, ο διαστημικός πόλεμος είναι ένας τομέας κυριαρχίας που είναι εξίσου ενεργός όσο και οι άλλοι επίσημα αναγνωρισμένοι τομείς πολεμικών επιχειρήσεων (γη, αέρας, θάλασσα, και κυβερνοχώρος). Ελπίζουμε αυτό το άρθρο να προσέφερε μία αρκετά καθαρή εικόνα του τι είναι, τι περιλαμβάνει, και πως διενεργούνται οι διαστημικές πολεμικές επιχειρήσεις σήμερα. Όπως αντιλαμβάνεστε είναι ένας τεράστιος τομέας και εάν σας ενδιαφέρει κάτι γράψτε μας στα σχόλια και θα προσπαθήσουμε να κάνουμε κάποια πιο αναλυτική παρουσίαση του εν λόγω θέματος.