Ως συνέχεια του άρθρου μας «Αυτοσχέδια Όπλα: Ομπρέλα Βουλγαρίας» θα δούμε ακόμα ένα αυτοσχέδιο όπλο από υπηρεσίες πληροφοριών. Και αυτό το όπλο έρχεται από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου και δείχνει ακόμα μία φορά την εφευρετικότητα του ανθρώπινου νου όταν αυτό συνοδεύεται από αρκετή τεχνική εξειδίκευση.

Όπως είναι γνωστό, η συλλογή πληροφοριών από ανθρώπους, το λεγόμενο HUMINT (Human Intelligence), βασίζεται σε ένα πολύ απλό παράγοντα που δεν έχει αλλάξει μέχρι και σήμερα. Στην εκμετάλλευση των αδυναμιών που έχει ο κάθε άνθρωπος. Για αυτό το λόγο ένα τεράστιο μέρος των επιχειρήσεων HUMINT γίνονταν και συνεχίζει να γίνεται από γυναίκες. Είτε αυτό είναι γιατί εμπνέουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη, είτε γιατί μπορούν να εκμεταλλευτούν την αδυναμία ενός άντρα στο αντίθετο φύλλο, είτε γιατί δε κινούν τόσο πολύ τις υποψίες όσο ένας άντρας στις κυβερνήσεις που στοχεύουν. Μέχρι το 1965 κανένας δε θα φαντάζονταν ότι ένα κραγιόν στη τσάντα μίας γυναίκας μπορούσε να είναι ένα θανατηφόρο όπλο. Ωστόσο, αυτό άλλαξε το 1965 όταν σε ένα τυπικό έλεγχο στα σύνορα της Δυτικής Γερμανίας στο Βερολίνο βρέθηκε αυτό το πυροβόλο όπλο στη κατοχή μίας κατασκόπου από τη Σοβιετική Ένωση.

Η γυναίκα ήταν πράκτορας της Σοβιετικής υπηρεσίας KGB (Комите́т госуда́рственной безопа́сности, Επιτελείο Κρατικής Ασφάλειας) και μέχρι σήμερα είναι άγνωστο αν ποτέ το όπλο αυτό χρησιμοποιήθηκε κάπου. Το όπλο δέχεται μία σφαίρα διαμετρήματος 4.5 χιλιοστών η οποία τοποθετείται στην αφαιρούμενη κάννη του.

Μετά τη τοποθέτηση της σφαίρας η κάννη βιδώνονταν στη θήκη του κραγιόν και εκεί όπου φαίνεται η οπή της κάννης στη παραπάνω φωτογραφία στη πραγματικότητα υπήρχε κραγιόν που τη κάλυπτε. Απλώς και μόνο πιέζοντας το κουμπί απελευθέρωσης του επικρουστήρα η σφαίρα πυροδοτούνταν και πέρναγε μέσα από το λεπτό στρώμα κραγιόν και χτύπαγε το στόχο της. Μάλιστα, το όπλο αυτό μετά την ανακάλυψη και δημοσίευση του στα ΜΜΕ έγινε γνωστό σε όλο το κόσμο ως «Το Φιλί του Θανάτου».