Μία από τις πιο ευχάριστες μνήμες όλων όσων υπηρέτησαν ή υπηρετούν σε ένοπλες δυνάμεις είναι οι ευφάνταστες τιμωρίες των εκπαιδευτών στα διάφορα σχολεία. Κάτι που αργά ή γρήγορα οι εκπαιδευόμενοι μαθαίνουν ότι είναι απλά ένα κομμάτι της εκπαίδευσης και όχι κάτι το προσωπικό. Βέβαια, κάποιες φορές και οι εκπαιδευόμενοι κάνουν κάτι ιδιαίτερο που έχει εξίσου αστείο αποτέλεσμα. Μία τέτοια ιστορία θα δούμε από τον κύριο Ρομπ Ονίλ, εν αποστρατεία στέλεχος της DEVGRU (παλαιότερα γνωστής και ως SEAL Team 6), και παλαιότερα στέλεχος των ομάδων SEAL.

Αυτή την ιστορία τη διαβάσαμε στο βιβλίο του κυρίου Ρομπ Ονίλ (περισσότερα στο άρθρο μας «Βιβλίο: The Operator»), που τον βλέπετε παρακάτω ως στέλεχος της DEVGRU. Είναι μία ιστορία από το 1996 όταν κατάφερε να μπει στη βασική εκπαίδευση υποβρυχίων καταστροφών για να γίνει SEAL.

Χωρίς άλλα λόγια, παραθέτουμε το εν λόγω απόσπασμα από το βιβλίο σε ελληνική απόδοση στη συνέχεια.

Οι επιθεωρήσεις θαλάμων είναι επικές στην εκπαίδευση. Διενεργούνται κάθε Δευτέρα και είναι χάλια. Πολλοί εκπαιδευόμενοι μένουν στους θαλάμους όλο το Σαββατοκύριακο τις πρώτες εβδομάδες της εκπαίδευσης κάνοντας τίποτα παραπάνω από το να καθαρίζουν. Τρίψε το κερί από το πάτωμα, μετά πέρασε νέο κερί. Μετά γυάλισε το, σφουγγάρισμα και γυάλισμα ξανά. Δε καταλαβαίνουν ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως πιθανότητα να περάσεις, ότι και αν κάνεις. ΚΑΝΕΝΑΣ δε περνάει την επιθεώρηση θαλάμου με τη πρώτη.

Η καλύτερη συμβουλή που μπορώ να δώσω σε οποιονδήποτε ελπίζει να γίνει SEAL είναι αυτή: Πήγαινε έξω και διασκέδασε τα πρώτα τρία Σαββατοκύριακα. Σφουγγάρισε το πάτωμα, φτιάχνε το κρεβάτι σου, και οργάνωνε το φοριαμό σου. Αλλά να πας για μια μπύρα το Σάββατο, και απόλαυσε το. Μη ξοδεύεις τα πρώτα σου Σαββατοκύριακα στο δωμάτιο σου σε κάτι αδύνατο. Έχει κορίτσια στο Σαν Ντιέγκο, για όνομα του Θεού. Πήγαινε βρες μερικά. ΔΕ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ!

Και για τους αξιωματικούς εκπαιδευόμενους: Μάλλον δε θα καταφέρετε να περάσετε την επιθεώρηση θαλάμου καθ’όλη τη διάρκεια της εκπαίδευσης! Πηγαίνετε έξω και συγκρίνετε τα δαχτυλίδια που κερδίσατε από τις ακαδημίες ή μεγαλώστε τη συλλογή γραμματοσήμων σας. Κάντε ότι κάνουν οι αξιωματικοί. Δε πρόκειται να περάσετε ούτε εσείς.

Οι συγκάτοικοι μου, ο Ματ, ο Τζον, και ο Μαρκ, έμειναν στο δωμάτιο όλο το Σαββατοκύριακο και καθάριζαν όλα τα σκατά. Εγώ αποφάσισα ότι θα ήταν καλύτερο να πάω στο εμπορικό κέντρο να δω ταινίες και να φάω «βρώμικο» φαγητό. Ήταν η ζωή μου να παίρνω το ημιφορτηγό μου και να στρίβω δεξιά στου Καρλ Τζούνιορ στη παραλία Ιμπέριαλ. Παρήγγελνα αυτά τα τεράστια μπέργκερ με σάλτσα μπάρμπεκιου και κρεμμύδι. Αυτό ήταν ένα πράγμα για την εκπαίδευση υποβρυχίων καταστροφών: Μπορείς να φας οτιδήποτε θέλεις, δεν έχει σημασία. Πάλι θα χάσεις βάρος.

Αλλά οι συγκάτοικοι μου ήταν πολύ νευριασμένοι μαζί μου όταν με είδαν τη Κυριακή το πρωί και δεν είχα κάνει τίποτα. Τους είπα ότι ήταν χάσιμο χρόνου και δε με πίστευαν. Καθαρίζαμε όλη την ημέρα και πήγαμε για ύπνο. Την επόμενη ημέρα, είχαμε τη πρωινή γυμναστική στις 05:00, όπως κάθε μέρα, και μετά τρέξιμο ως τα μαγειρεία. Η επιθεώρηση θαλάμων ήταν στις 07:30, άρα είχαμε ώρα να επιστρέψουμε για να φορέσουμε τις «Στολές Επιθεώρησης». Αυτό ήταν άρβυλα τόσο γυαλισμένα που ήθελες γυαλιά ηλίου για να τα κοιτάξεις, και στολή τόσο καλά σιδερωμένη και σκληρή που νόμιζες ότι θα σπάσει στα δύο.

Στις 07:30 ακριβώς, στεκόμασταν σε στάση προσοχής μπροστά από τους ανοικτούς φοριασμούς μας, τα γιλέκα καταδύσεως μας (τα οποία μέχρι τότε δεν είχαμε φορέσει ποτέ) ήταν απλωμένα στα κρεβάτια μας. Σε ένα ιδανικό κόσμο, οι εκπαιδευτές θα έρχονταν, θα ανακοινώναμε, «Θάλαμος τάδε και τάδε έτοιμος προς επιθεώρηση!» και θα έβλεπαν την αντανάκλαση του προσώπου τους στο πάτωμα, και θα έλεγχαν ότι όλες οι χαραμάδες δεν έχουν σκόνη, και ότι τα κρεβάτια μας έχουν τέλειες γωνίες. Μετά θα επιθεωρούσαν τους φοριαμούς μας για να δουν ότι όλα είναι τοποθετημένα με αλφαβητική σειρά και όλα είναι διπλωμένα στις ίδιες διαστάσεις. Μετά θα έλεγχαν τα γιλέκα καταδύσεως, τις αμπούλες από CO2 και το ρυθμιστή, και θα κοίταζαν για ίχνη σκουριάς. Θα μας έλεγαν ότι ήμασταν το απόλυτο παράδειγμα εκπαιδευόμενου και ότι είμαστε ελεύθεροι από την επόμενη άσκηση.

Όχι!

Το δωμάτιο μας ήταν στο τελευταίο όροφο, στο τρίτο, δίπλα ακριβώς από τις σκάλες. Οι εκπαιδευτές άρχισαν από το πρώτο όροφο και έτσι ακούγαμε το χάος που λάμβανε χώρα από κάτω μας. Πήγαιναν από δωμάτιο σε δωμάτιο διαλύοντας τους εκπαιδευόμενους. Άκουγα εκπαιδευόμενους να τρέχουν στη θάλασσα, άκουγα πολλά άτομα να μετράνε κάμψεις, άκουγα το διαβολικό κακό να βγαίνει μέσα από πολλούς πολλούς εκπαιδευτές. Νομίζω είχαν φέρει εξτρά εκπαιδευτές από άλλες φάσεις της εκπαίδευσης απλά για να βοηθήσουν με τη διασκέδαση. Οι SEAL βαριούνται εύκολα.

Ορίστε πως ήταν η πρώτη μας επιθεώρηση θαλάμου: Εννέα εκπαιδευτές φτάνουν σαν γαμημένος τυφώνας. Ο ανώτερος του θαλάμου μας, ο Ματ, προσπάθησε να φωνάξει «Θάλαμος τάδε και τάδε έτοιμος για επιθεώρηση!» αλλά πρόλαβε να πει μόνο «Θάλαμος…»

Το μόνο που ακούσαμε είναι «ΚΑΤΩ ΓΙΑ ΚΑΜΨΕΙΣ!»

Παίρναμε κάμψεις πριν καν ξεκινήσει η επιθεώρηση. Το τραίνο των εκπαιδευτών έφτασε και μπήκε μέσα. Ο ένας κράταγε ένα δοχείο γεμάτο άμμο και το πέταξε με δύναμη στο ταβάνι, μετά άρχισε να ουρλιάζει σε εμάς με απέχθεια. «Πως στο διάολο καταφέρατε να έχετε άμμο στο ταβάνι;» Και όπως ξέρουμε, ότι πάει επάνω πέφτει και κάτω… Άρα η άμμος έπεσε το σαν καθρέφτη πάτωμα μας. Πήραμε και άλλες κάμψεις γι’αυτό. Είχε πέσει λίγο άμμος και στα κρεβάτια και πήραμε κάμψεις και γι’αυτό. Μετά άρχισαν να ρίχνουν θαλασσινό νερό στα γιλέκα καταδύσεων μας και μας έλεγαν με τόσο θαλασσινό νερό σίγουρα θα σκουριάσουν. Πήδαγαν επάνω στα γυαλισμένα μας άρβυλα και μας έλεγαν ότι είναι χάλια. Μετά μας διέταξαν να πάμε στη θάλασσα και να βουτήξουμε με τις στολές επιθεώρησης μας. Αυτά τα αστραφτερά άρβυλα δεν ήταν ποτέ ξανά το ίδιο λαμπερά.

Βασικά σκέφτομαι αυτές τις εποχές, αυτές τις επιθεωρήσεις θαλάμων, ήταν οι αγαπημένες μου ασκήσεις. Παρότι έτρεμα τους εκπαιδευτές, τους έκανε πιο ανθρώπους στα μάτια μου. Ήταν ένα παιχνίδι και το έβλεπα. Πάω στοίχημα ότι οι εκπαιδευτές θα έσκαγαν στα γέλια μετά την επιθεώρηση στο γραφείο τους. Απλά έπαιζαν, μάλλον δοκίμαζαν ο ένας τον άλλον. Θα τολμούσα να πω ότι ίσως να έβαζαν ακόμα και χρηματικά στοιχήματα για το ποιος θα μπορούσε να κάνει κάποιον να κλάψει πρώτος. Αλλά πέρα από αυτά, ο φόβος των εκπαιδευόμενων ήταν αληθινός. Φοβάσαι τη πιθανή αποβολή από το πρόγραμμα αν κάνεις κάτι λάθος. Τουλάχιστον, αυτό πιστεύαμε και ήταν αρκετό για να μας κάνει να παίρνουμε τις αντιδράσεις των εκπαιδευτών στα σοβαρά.

Αλλά αυτή η αίσθηση χιούμορ των εκπαιδευτών άρχισε να μου αρέσει και μου ήρθε μία ιδέα. Προσπαθήσαμε να είμαστε τέλειοι τις πρώτες τρεις εβδομάδες και το μόνο που καταφέραμε είναι πιο πολλά λεφτά σε καθαριστήριο. Ποτέ δε θα φτάναμε στη τελειότητα. Αλλά ίσως να υπήρχε ένας τρόπος να περάσουμε την επιθεώρηση, ή έτσι νόμιζα. Δε χρειάζεται να εντυπωσιάσουμε τους εκπαιδευτές, μπορούμε να τους αποσπάσουμε τη προσοχή.

Αντί να περάσουμε το Σαββατοκύριακο καθαρίζοντας, το περάσαμε κάνοντας ψώνια. Πήραμε δύο μεγάλους δίσκους, ο ένας γεμάτος με καπνό Copenhagen και ο άλλος με μπάρες πρωτεΐνης και γλυκά. Κρεμάσαμε αφίσες με γυναίκες στους φοριαμούς και βάλαμε να παίζει μουσική. Αυτό ήταν τεράστια παράβαση, αλλά και τι έγινε; Τι χειρότερο να μας κάνουν; Να μας δείρουν;

Όλες τις «οριζόντιες επιφάνειες» τις γεμίσαμε με μπάρες σοκολάτας. Απλώσαμε παντού πορνοπεριοδικά και περιοδικά με όπλα ανοιγμένα στις «σωστές» σελίδες.

Με τη μουσική του 2Pac να παίζει, περιμέναμε την αμαξοστοιχία εκπαιδευτών να έρθει και να μας χτυπήσει. Ήταν κοντά, τους ακούγαμε να «δουλεύουν» ανεβαίνοντας στο κτίριο. Διέλυαν εκπαιδευόμενους, ουρλιαχτά απ’έξω. Τη γαμήσαμε, ίσως αυτό να ήταν πολύ κακή ιδέα. Θα μπορούσαν να μας αποβάλλουν για απειθαρχία. Αλλά ήταν πολύ αργά πλέον.

Η αγέλη μπήκε μέσα. Ο πρώτος εκπαιδευτής σταμάτησε και πάγωσε με το που άκουσε τη μουσική. Ακριβώς από πίσω του, πάγωσε και ο δεύτερος. Δεν είπαν λέξη. Ο πρώτος εκπαιδευτής κοίταξε προς τους τέσσερις μας και ρώτησε «Για το όνομα του Θεού, τι σκεφτόσασταν;»

Είχαμε πεθάνει από το φόβο μας. Μετά πρόσθεσε «αυτό είναι πάρα πολύ σιγά για 2Pac!» και πήγε ως το στερεοφωνικό και ανέβασε την ένταση! Πήγε μετά μπροστά από τον Μαρκ, που ήταν 1.65 ύψος, τον κοίταξε προς τα κάτω. Αυτή ήταν συνήθως η στιγμή που θα άρχιζαν οι τιμωρίες. Με τον 2Pac στο τέρμα, κοίταξε στα μάτια τον Μαρκ αλλά αντί να του φωνάξει «Πέσε για κάμψεις!» με ήπιο τόνο του είπε «χόρεψε»

Αμέσως ο Μαρκ άρχισε να χορεύει. Έκανε το ρομπότ, μετά κούναγε το κώλο του, έκανε ότι του έρχονταν. Οι υπόλοιποι τρεις καθόμασταν σε στάση προσοχής, χωρίς να μπορούμε να πιστέψουμε τι συνέβαινε και πολύ τρομαγμένοι για να γελάσουμε. Άρχισα να σκέφτομαι, γαμάτο! Δουλεύει!

Οι υπόλοιποι εκπαιδευτές μπήκαν μέσα και δε μπόρεσαν να κρατηθούν. Άρχισαν να γελάνε με τον Μαρκ, μας κοίταγαν, και μετά έβλεπαν όλα τα «δολώματα» που είχαμε τοποθετήσει. Ήταν τεράστια παράβαση αλλά δε τους ένοιαζε. Άρχισαν να περιφέρονται στο δωμάτιο, έπιναν αναψυκτικά και Gatorade και έπαιρναν από τα γλυκά και τις μπάρες, κοίταζαν τα περιοδικά με τα όπλα και τις γκόμενες, και γέμιζαν τις τσέπες τους με το καπνό. Ένας εκπαιδευτής πήγε προς το παράθυρο και ένα Snickers έπεσε επάνω του, είπε «τώρα πλάκα μου κάνετε;»

Τελικά μας διέταξαν όλους να χορέψουμε και το κάναμε. Όταν σταμάτησαν να γελάνε, μας είπαν «Συγχαρητήρια! Περάσατε την επιθεώρηση»

Μετά οι εκπαιδευτές έφυγαν. Αναπνέαμε βαριά αλλά τα είχαμε καταφέρει. Αρχίσαμε να αγκαλιαζόμαστε και να βγάζουμε τις στολές επιθεώρησης μας για τις παραλλαγές εκπαιδεύσεως. Αλλά ως αποτέλεσμα απ’ότι έγινε κάτι άλλο μου έγινε μάθημα: Μη φοβάσαι να σκεφτείς έξω από από τους κανόνες. Δεν υπάρχει το τέλειο σχέδιο. Κάτι είναι αδύνατο μέχρι κάποιος να το κάνει. Το σκεφτήκαμε, το δοκιμάσαμε, και κερδίσαμε. Αποστολή εξετελέσθη.