Είτε αντιμετωπίζετε μία ομάδα κακοποιών που σας ακολουθούν με απώτερο σκοπό να σας βλάψουν, είτε μία κρατική ομάδα που θέλει να καταγράψει τις δράσεις σας, η τακτική του ακορντεόν λειτουργεί εξίσου αποτελεσματικά. Εάν γενικεύσουμε τις αρχές σχεδίασης διαδρομών SDR (Surveillance Detection Route, Διαδρομή Εντοπισμού Παρακολούθησης) θα παρατηρήσουμε δύο θεμελιώδεις αρχές. Είτε προσπαθούμε να φέρουμε την ομάδα παρακολούθησης πιο κοντά μας (π.χ. «Η απρόβλεπτη στάση») ή να απομακρυνθούμε ώστε να τους αναγκάσουμε είτε να κάνουν απότομες αλλαγές ώστε να γίνει εμφανής η δράση τους (π.χ. «Οι τέσσερις στροφές»), είτε να σταματήσουν τελείως τη παρακολούθηση για να μην αποκαλυφθούν. Αυτή τη θεμελιώδη αρχή θα εκμεταλλευτούμε με τη τακτική του ακορντεόν.

Η τακτική του ακορντεόν γίνεται κατά το σχεδιασμό της διαδρομής SDR που θέλουμε να ακολουθήσουμε στη διάρκεια της ημέρας. Αυτό που κάνουμε κατά το σχεδιασμό είναι να επιλέγουμε διαδρομές με σημεία που αναγκάζουν την ομάδα παρακολούθησης συνεχώς να μεταβάλει την απόσταση της από εμάς. Εν συντομία, όσο πιο πυκνή κίνηση υπάρχει τόσο πιο κοντά πρέπει να είναι η ομάδα παρακολούθησης για να μη μας χάσει. Για παράδειγμα σε παρακολούθηση με οχήματα αυτό μπορεί να είναι ένα κεντρικό σημείο της πόλης με υπερβολική κίνηση ή για πεζή παρακολούθηση ένας εμπορικός δρόμος με χιλιάδες ανθρώπους. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις η ομάδα θα αναγκαστεί να έρθει πιο κοντά μας για να μη μας χάσει.

Εν συνεχεία, σχεδιάζουμε τη SDR μας ώστε να περνάμε από πολύ ήρεμες περιοχές δίχως κίνηση. Κάτι που θα αναγκάσει την ομάδα να μεγαλώσει την απόσταση της ώστε να μη γίνει αντιληπτή. Παραδείγματα από αυτό μπορεί να είναι μία υπόγεια διάβαση (για πεζή παρακολούθηση) ή ένας ερημικός επαρχιακός δρόμος (για παρακολούθηση με οχήματα).

Συνδυάζοντας αυτά τα δύο κατά το σχεδιασμό μίας SDR μπορούμε να κάνουμε το φαινόμενο του ακορντεόν. Δηλαδή, να αναγκάζουμε την ομάδα παρακολούθησης να έρχεται πιο κοντά μας και εν συνεχεία να απομακρύνεται εναλλάσσοντας συνεχώς ανάμεσα από τα δύο. Από τη δική μας πλευρά, αυτομάτως αυτό κάνει τον εντοπισμό της ευκολότερο διότι πρώτον θα παρατηρούμε τις μεταβολές αποστάσεως. Δεύτερον, θα είμαστε σε θέση να παρατηρήσουμε τα ίδια άτομα ή οχήματα να πλησιάζουν και να αποκρίνονται σε φαινομενικά άσχετες περιοχές. Και τρίτον, και το πιο σημαντικό, μπορούμε να διαφύγουμε της ομάδας παρακολούθησης καθώς θα έχει αποδιοργανωθεί και θα είναι δύσκολο να συγκροτηθεί σωστά (π.χ. σε «κινητό κουτί») για να συνεχίσει την αποστολή της. Έτσι, οι περισσότερες επαγγελματικές ομάδες θα προτιμήσουν να σταματήσουν τη παρακολούθηση από το να διακινδυνεύσουν να αποκαλυφθούν, και ειδικά χωρίς επαρκή κάλυψη του στόχου τους.

Στα αρνητικά αυτής της τακτικής είναι ότι εάν δε τη σχεδιάσουμε έξυπνα μπορεί γρήγορα να προδώσει στην ομάδα παρακολούθησης ότι εκτελούμε πορεία αντιπαρακολούθησης. Με απλά λόγια, πρέπει να τη σχεδιάσουμε με τέτοιο τρόπο ώστε να υπάρχει μία λογική για τη μετάβαση από το ένα μέρος στο άλλο (π.χ. για ψώνια σε συγκεκριμένα καταστήματα, για επίσκεψη σε κάποιο τουριστικό προορισμό, κτλ.). Αλλιώς μία έμπειρη ομάδα παρακολούθησης αμέσως θα αντιληφθεί ότι πρώτον έχουμε εκπαιδευτεί στην αντιπαρακολούθηση, και δεύτερον ότι εκτελούμε μία πορεία SDR με τη συγκεκριμένη τακτική για να τους διαφύγουμε.

Κλείνοντας, παρακάτω είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο «Escape the wolf» του κυρίου Κλιντ Έμερσον σε ελληνική απόδοση που δίνει μία σύντομη και περιεκτική περιγραφή της τακτικής αυτής. Ο κύριος Κ. Έμερσον είναι εν αποστρατεία SEAL με επιχειρησιακή εμπειρία τόσο σε ειδικές επιχειρήσεις ως στέλεχος των SEAL, όσο και σε αντιτρομοκρατικές ειδικές επιχειρήσεις ως στέλεχος της DEVGRU, και ασφαλώς μυστικές δράσεις υπηρεσιών πληροφοριών ως στέλεχος της NSA (National Security Agency, Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας).

Μία τακτική αντιπαρακολούθησης είναι η δημιουργία ενός «φαινομένου ακορντεόν» που απλώνει την ομάδα παρακολούθησης ώστε να μη μπορεί να επανενωθεί και την αναγκάζει να σε χάσει από το οπτικό πεδίο της. Ένας εύκολος τρόπος να το επιτύχεις είναι οδηγώντας μέσα από περιοχές με πολύ κίνηση και περιοχές χωρίς κίνηση και ξανά το ίδιο. Για παράδειγμα, οδήγηση μέσα από το κέντρο μίας πόλης με πολλά φανάρια, μετά βγαίνεις γρήγορα στον αυτοκινητόδρομο, και έπειτα βγαίνεις από τον αυτοκινητόδρομο σε μία περιοχή με πολύ κίνηση το οποίο φυσικά θα αναγκάσει την ομάδα παρακολούθησης να απλωθεί.

Ένας κανόνας που γνωρίζουν όλες οι ομάδες παρακολούθησης είναι «η κίνηση ορίζει την απόσταση». Εάν μία ομάδα βρεθεί σε περιοχή με κίνηση, με διάφορες τακτικές θα μειώσουν την απόσταση τους από το στόχο. Σε μία επαρχιακή περιοχή, η ομάδα θα μεγαλώσει την απόσταση της από το στόχο.

Αλλάζοντας από το ένα περιβάλλον στο άλλο, θα χρησιμοποιήσεις αυτή την αρχή εναντίον τους. Εν τέλει, η εφευρετικότητα πάντα είναι αυτή που κερδίζει, είτε είσαι ο στόχος είτε η ομάδα παρακολούθησης. Απλά προσπάθησε να είσαι πιο εφευρετικός από τον αντίπαλο σου.